مهدی رضایی عصر دوشنبه در نشستی با اصحاب رسانه که در دبیرستان هوشمند برگزار شد، اظهار کرد: این مدرسه از سال ۱۳۸۳ با ۲۰ سال سابقه به‌عنوان اولین دبیرستان هوشمند در غرب کشور در راستای بکارگیری فناوری‌های نوین در فضای آموزشی در حال فعالیت است.

وی با اشاره به اینکه دبیرستان هوشمند بزرگ‌ترین و مجهزترین دبیرستان غرب کشور به لحاظ ب کارگیری تکنولوژی در فضای آموزشی است، افزود: فناوری اطلاعات و ارتباطات بن مایه تمامی فعالیت‌های این مدرسه شامل مدیریت، نظارت، کنترل، یاددهی- یادگیری، منابع آموزشی و کمک آموزشی، ارزشیابی، اسناد و امور دفتری، ارتباطات و… است که مبتنی بر پرداخت به ابعاد آموزش چند ساحتی در سند تحول بنیادین فعالیت می‌کند.

مؤسس دبیرستان هوشمند کرمانشاه تصریح کرد: بهبود نظام آموزشی و تربیتی پژوهش محور نخستین هدف این مدرسه بوده چراکه با توجه به نیاز دانش آموزان در دنیایی که غرق در تکنولوژی و وسایل هوشمند شده روش‌های قدیمی و سنتی آموزش و یادگیری به دانش آموزان پاسخگو نیست و باید برای بهبود یادگیری به ایده و روش‌های نو مقتضای جامعه پیش رفت.

رضایی ادامه داد: نسل امروز ما نسلی وابسته به تکنولوژی، خلاق و باهوش است که برای یادگیری و آموزش بر حسب نیازشان پاسخگو باشیم که بر همین اساس مدرسه هوشمند کرمانشاه پاسخی به نیاز دانش آموزان در عرصه آموزش آمیخته به تکنولوژی و پیشرفت است.

وی گفت: رشد و تکامل انسان به عنوان یک امر طبیعی و غریزی در هر انسانی قابل پدیدار شدن است اما شکوفایی استعدادها الزاماتی دارد که شاید در دنیای امروز دانش آموز در بازه زمانی تحصیلی خود بیشتر آن را مطالبه دارد و در همین راستا دبیرستان هوشمند با تکیه و باور داشتن به امر آموزش چند ساحتی مطرح شده در نقشه راهبردی سند تحول بنیادین در کنار استفاده از ابزار بروز دنیا وارد عمل شده و به دانش آموزان یادگیری همراه با فناوری نوین آموزشی را دارد.

مؤسس دبیرستان هوشمند کرمانشاه با بیان اینکه این مدرسه ۵۰۴ دانش‌آموز در دو مقطع متوسط اول و دوم دارد، اذعان داشت: با توجه به اینکه این مدرسه به طور ویژه استعداد، رشد و شکوفایی دانش آموزان را مورد نظر دارد که طی ۲ آموزان از دوره متوسطه اول و دوم دانش آموزان با استعداد را شناسایی و آموزش می‌دهد که در دوره متوسطه دوم بین دانش آموزانی که معدل بالای ۱۸ دارند و در آزمون بیشترین نمره را کسب می‌کنند آزمون برگزار می‌شود.

رضایی در پایان به موفقیت دانش آموزان دبیرستان هوشمند در عرصه فرهنگ و هنر نیز اشاره‌ای داشت و گفت: دانش آموزان این مدرسه در سه سطح ناحیه، استانی و کشوری در مسابقات فرهنگی هنری در ۲ بخش انفرادی و گروهی شامل مسابقات هنرهای نمایشی، نقاشی، خطاطی، پادکست، داستان، شعر و عکاسی حائزه رتبه شدند و اکنون نیز با توجه به نیاز دانش آموزان کارگاه‌های نمایش خلاق، فن بیان، طراحی و ساخت عروسک و آموزش سلفژ در حال برگزاری است.

 مهدی رضایی عصر دوشنبه در نشستی با اصحاب رسانه که در دبیرستان هوشمند برگزار شد، اظهار کرد: این مدرسه از سال ۱۳۸۳ با ۲۰ سال سابقه به‌عنوان اولین دبیرستان هوشمند در غرب کشور در راستای بکارگیری فناوری‌های نوین در فضای آموزشی در حال فعالیت است.

وی با اشاره به اینکه دبیرستان هوشمند بزرگ‌ترین و مجهزترین دبیرستان غرب کشور به لحاظ ب کارگیری تکنولوژی در فضای آموزشی است، افزود: فناوری اطلاعات و ارتباطات بن مایه تمامی فعالیت‌های این مدرسه شامل مدیریت، نظارت، کنترل، یاددهی- یادگیری، منابع آموزشی و کمک آموزشی، ارزشیابی، اسناد و امور دفتری، ارتباطات و… است که مبتنی بر پرداخت به ابعاد آموزش چند ساحتی در سند تحول بنیادین فعالیت می‌کند.

مؤسس دبیرستان هوشمند کرمانشاه تصریح کرد: بهبود نظام آموزشی و تربیتی پژوهش محور نخستین هدف این مدرسه بوده چراکه با توجه به نیاز دانش آموزان در دنیایی که غرق در تکنولوژی و وسایل هوشمند شده روش‌های قدیمی و سنتی آموزش و یادگیری به دانش آموزان پاسخگو نیست و باید برای بهبود یادگیری به ایده و روش‌های نو مقتضای جامعه پیش رفت.

رضایی ادامه داد: نسل امروز ما نسلی وابسته به تکنولوژی، خلاق و باهوش است که برای یادگیری و آموزش بر حسب نیازشان پاسخگو باشیم که بر همین اساس مدرسه هوشمند کرمانشاه پاسخی به نیاز دانش آموزان در عرصه آموزش آمیخته به تکنولوژی و پیشرفت است.

وی گفت: رشد و تکامل انسان به عنوان یک امر طبیعی و غریزی در هر انسانی قابل پدیدار شدن است اما شکوفایی استعدادها الزاماتی دارد که شاید در دنیای امروز دانش آموز در بازه زمانی تحصیلی خود بیشتر آن را مطالبه دارد و در همین راستا دبیرستان هوشمند با تکیه و باور داشتن به امر آموزش چند ساحتی مطرح شده در نقشه راهبردی سند تحول بنیادین در کنار استفاده از ابزار بروز دنیا وارد عمل شده و به دانش آموزان یادگیری همراه با فناوری نوین آموزشی را دارد.

مؤسس دبیرستان هوشمند کرمانشاه با بیان اینکه این مدرسه ۵۰۴ دانش‌آموز در دو مقطع متوسط اول و دوم دارد، اذعان داشت: با توجه به اینکه این مدرسه به طور ویژه استعداد، رشد و شکوفایی دانش آموزان را مورد نظر دارد که طی ۲ آموزان از دوره متوسطه اول و دوم دانش آموزان با استعداد را شناسایی و آموزش می‌دهد که در دوره متوسطه دوم بین دانش آموزانی که معدل بالای ۱۸ دارند و در آزمون بیشترین نمره را کسب می‌کنند آزمون برگزار می‌شود.

رضایی در پایان به موفقیت دانش آموزان دبیرستان هوشمند در عرصه فرهنگ و هنر نیز اشاره‌ای داشت و گفت: دانش آموزان این مدرسه در سه سطح ناحیه، استانی و کشوری در مسابقات فرهنگی هنری در ۲ بخش انفرادی و گروهی شامل مسابقات هنرهای نمایشی، نقاشی، خطاطی، پادکست، داستان، شعر و عکاسی حائزه رتبه شدند و اکنون نیز با توجه به نیاز دانش آموزان کارگاه‌های نمایش خلاق، فن بیان، طراحی و ساخت عروسک و آموزش سلفژ در حال برگزاری است.

کشتیرانی یکی از حیاتی‌ترین حوزه‌های تجارت جهانی در عصر حاضر به شمار می‌رود. بخش بزرگی از صادرات و تجارت جهانی به این صنعت وابسته است. فناوری‌های نوین نقش بسیار مهمی در بهبود عملکرد و بهره‌وری صنعت کشتیرانی ایفا می‌کنند. با ظهور ابزارهای دیجیتال، شرکت‌های کشتیرانی اکنون قادر به بهینه‌سازی مسیرها، کاهش مصرف سوخت و بهبود فرآیندهای تعمیر و نگهداری هستند.

این دستاوردها نه تنها سبب کاهش هزینه‌ها و افزایش سودآوری می‌شوند، بلکه باعث ارتقای پایداری زیست‌محیطی نیز می‌گردند. در نتیجه، شرکت‌های فعال در این حوزه می‌توانند با بهره‌گیری از این پیشرفت‌ها، علاوه بر رعایت استانداردهای بین‌المللی، نقش خود را در حفاظت از محیط زیست تقویت کنند.

در حالی که صنعت بین المللی کشتیرانی همچنان نرخ بسیار بالایی از انتشار گازهای گلخانه‌ای را در سطح جهانی دارد، به عقیده کارشناسان، فناوری‌های نوین می‌توانند با بهبود بهره‌وری، پایداری و عملیات جهانی، این صنعت را متحول کنند.

بر اساس داده‌های آماری موجود، صنعت کشتیرانی در حال حاضر عامل حدود ۳ درصد از انتشار جهانی گازهای گلخانه‌ای است، رقمی که معادل انتشار کشور صنعتی آلمان محسوب می‌شود. از همین روی، کارشناسان معتقدند که با افزایش تعهد جهانی دولت‌ها و صنایع به کاهش انتشار کربن، صنعت کشتیرانی در صورت عدم توجه به افزایش بهره‌وری و کنترل آلودگی، در معرض خطر عقب ماندن در این زمینه قرار می‌گیرد.

همچنین، پیش‌بینی‌ها حاکی از آن است که اگر به زودی این چالش‌ها مورد رسیدگی قرار نگیرند، تأثیر مخرب زیست محیطی صنعت کشتیرانی تا سال ۲۰۵۰ تقریباً چهار برابر شده و انتشار گازهای گلخانه‌ای به رقم ۱۱ درصد از کل انتشار جهانی خواهد رسید. این امر به طور اجتناب‌ناپذیری به تخریب محیط زیست و اقیانوس‌های جهان خواهد انجامید.

در حالی که جهان بیش از پیش به سمت تدوین و اجرای استراتژی‌های سبز در همه بخش‌های صنعتی حرکت می‌کند، فناوری‌های نوین نیز راهکارهایی برای دستیابی به اهداف تعیین شده در این زمینه ارائه می‌دهند. از همین روی، می‌توان از برخی فناوری‌ها برای مقابله با چالش‌های پیش رو در صنعت کشتیرانی نیز استفاده کرده و صرفه‌جویی در زمان، کاهش هزینه‌ها و بهبود کلی پایداری را به ارمغان آورد.

پرداختن به مسائلی چون انتشار گازهای آلاینده و آلودگی‌های زیست محیطی برای آینده صنعت کشتیرانی حیاتی است. به عقیده کارشناسان، برای موفقیت در این زمینه، پایداری باید در کنار محافظت از تجارت جهانی مورد توجه قرار گیرد.

فناوری‌های سبزی که به کاهش اثرات زیست‌محیطی صنعت کشتیرانی کمک می‌کنند:

استفاده از فناوری‌های نوین و عمدتاً سبز در صنعت حمل و نقل دریایی، طی سال‌های اخیر، موضوع بحث بسیاری از کارشناسان این حوزه بوده است. به عقیده اغلب متخصصان، برجسته‌ترین فناوری‌های مذکور، عبارت‌اند از:

سوخت‌های جایگزین (گاز طبیعی مایع و هیدروژن)

سیستم‌های انرژی خورشیدی و بادی

سیستم‌های تصفیه آب بالاست (Ballast) برای حفظ تعادل و پایداری کشتی در زمان بارگیری، خالی کردن بار و سفر در دریا

طراحی بدنه کشتی در راستای کاهش مقاومت در برابر جریان آب

فناوری نگهداری پیش‌گیرانه از تجهیزات کشتی

الگوریتم‌های هوش مصنوعی جهت پیش‌بینی خرابی احتمالی تجهیزات

نرم‌افزارهای تخصصی حوزه ارتباطات کشتیرانی

اتخاذ این رویکردها می‌توانند از خرابی‌های پرهزینه جلوگیری کرده، زمان توقف را به حداقل رسانده و طول عمر کشتی‌ها و تجهیزات را افزایش دهند.

کاربردهای ابزارهای هوشمند تحلیل داده‌ها در صنعت کشتیرانی

کتی استیونسون، مدیر عامل شرکت فنلاندی «Wärtsilä Water & Waste»، یکی از کسب‌وکارهای مشهور فعال در حوزه فناوری‌های انرژی و مدیریت پسماند دریایی، در گفتگو با مجله تخصصی کشتیرانی «Ship Technology» گفت: «مالکان کشتی‌ها و ارائه‌دهندگان خدمات کشتیرانی باید از تأمین‌کنندگان خود انتظار داشته باشند که به جزئیات با دقت توجه کنند، از اکوسیستم گسترده‌تر و زمینه‌ای که یک کشتی در آن فعالیت می‌کند آگاه باشند و همچنین به دنبال ارائه‌دهندگان فناوری باشند که زمان و منابع کافی برای درک درست همه ویژگی‌های فنی خاص یک کشتی را دارند.»

بی‌شک فناوری‌های دیجیتال مزایای گسترده‌ای برای صنعت حمل و نقل دریایی دارند که از جمله آن‌ها می‌توان به افزایش بهره‌وری، کاهش هزینه‌ها، بهبود ایمنی و پایداری اشاره کرد. برای مثال، ابزارهای تحلیلی پیشرفته مبتنی بر هوش مصنوعی می‌توانند مقادیر زیادی از داده‌ها را پردازش کنند تا مسیرها بهینه‌سازی شوند، بهره‌وری سوخت افزایش یابد و نیازهای موجود به تعمیرات و نگهداری پیش‌بینی شوند.

همچنین ذی نفعان فعال در بخش کشتیرانی می‌توانند با استفاده از ابزارهای هوشمند برای تحلیل داده‌ها، مسیرهای بهینه‌تری را پیدا کنند که به کاهش کلی اثرات زیست‌محیطی و کاهش هزینه‌ها منجر می‌گردد.

از سوی دیگر، فناوری‌های جدید و تحول آفرین مانند اینترنت اشیا (IoT) نیز امکان نظارت آنی بر شرایط محموله و عوامل محیطی را فراهم می‌کنند. امروزه حسگرهای هوشمند نصب شده در کانتینرها می‌توانند دما و رطوبت را تخمین زده و از کیفیت کلی و کاهش هدررفت محموله‌ها اطمینان حاصل کنند.

استقرار فناوری و بهبود پایداری در صنعت کشتیرانی

همان طور که پیش‌تر ذکر شد، فناوری‌های نوظهور به شرکت‌های کشتیرانی کمک می‌کنند تا قوانین بین‌المللی پیچیده را به طور مؤثرتری مدیریت نمایند. به عنوان مثال، برخی سیستم‌های خودکار این امکان را به شرکت‌ها می‌دهند که از قوانین زیست‌محیطی، استانداردهای ایمنی و قوانین تجاری تبعیت کنند. فناوری‌های هوش مصنوعی و فضای ابری طی سال‌های اخیر به عنوان راهکارهایی پیشرو برای توسعه و بهبود عملکرد در طیف وسیعی از صنایع کلیدی از جمله کشتیرانی مطرح شده‌اند.

می‌نارد ویلیامز، مدیر عامل شرکت فناوری انگلیسی «Accenture»، طی اظهار نظری در سال ۲۰۲۳ گفت: «ما شاهد رشد قابل توجهی در تقاضا برای فضای ابری بوده‌ایم، زیرا کسب‌وکارها همچنان در حال ارزیابی بخش‌های گوناگون فعالیت خود هستند و به فرصت‌های تحول از طریق فناوری، داده‌ها و هوش مصنوعی توجه ویژه‌ای دارند.»

از همین روی، با ادامه تحول صنعت، پذیرش پیشرفت‌های فناورانه نیز بیش از پیش برای کسب و کارها ضروری می‌شود. این امر نه تنها به پایداری بیشتر در آینده منجر می‌گردد، بلکه سازمان‌ها را قادر می‌سازد تا ماهیت رقابتی فعالیت خود را حفظ نموده و در عین حال به گسترش تجارت جهانی نیز کمک کنند.

با استفاده از این تضمین‌ها و با استقرار و به‌کارگیری فناوری، مالکان کشتی و شرکت‌های فعال در این زمینه می‌توانند به صورت همزمان اولویت‌های خود را بر پایداری و موفقیت تجاری متمرکز سازند. این امر می‌تواند تغییرات مثبت در صنعت جهانی کشتیرانی را سبب شود و به حفاظت از محیط زیست، بهبود ایمنی و همچنین رشد اقتصادی بیانجامد.

سخن پایانی

در دنیای امروز که تجارت جهانی به سرعت در حال تغییر است، صنعت کشتیرانی نیازمند سیاست‌هایی است تا با پیشرفت فناورانه همسو شود. از همین روی، دولت‌ها و سازمان‌های بین‌المللی باید با تدوین و اجرای قوانین به روز، تسهیلات لازم برای پذیرش فناوری‌های نوین را برای صنایع گوناگون از جمله کشتیرانی فراهم سازند.

بی شک در چنین شرایطی حمایت از تحقیق و توسعه در زمینه فناوری‌های سبز، توسعه زیرساخت‌های دیجیتال و ایجاد مشوق‌های مالی برای سرمایه‌گذاری در راهکارهای فناورانه، می‌تواند مسیر دستیابی به آینده‌ای سبزتر و کارآمدتر را برای این صنعت هموار سازد. بنابراین، هم‌راستا کردن سیاست‌ها با اهداف زیست‌محیطی نه تنها به بهبود کیفیت زندگی نسل‌های آینده کمک خواهد کرد، بلکه به تضمین رقابت‌پذیری و پایداری بلندمدت صنعت کشتیرانی نیز منجر خواهد شد.

کشتیرانی یکی از حیاتی‌ترین حوزه‌های تجارت جهانی در عصر حاضر به شمار می‌رود. بخش بزرگی از صادرات و تجارت جهانی به این صنعت وابسته است. فناوری‌های نوین نقش بسیار مهمی در بهبود عملکرد و بهره‌وری صنعت کشتیرانی ایفا می‌کنند. با ظهور ابزارهای دیجیتال، شرکت‌های کشتیرانی اکنون قادر به بهینه‌سازی مسیرها، کاهش مصرف سوخت و بهبود فرآیندهای تعمیر و نگهداری هستند.
این دستاوردها نه تنها سبب کاهش هزینه‌ها و افزایش سودآوری می‌شوند، بلکه باعث ارتقای پایداری زیست‌محیطی نیز می‌گردند. در نتیجه، شرکت‌های فعال در این حوزه می‌توانند با بهره‌گیری از این پیشرفت‌ها، علاوه بر رعایت استانداردهای بین‌المللی، نقش خود را در حفاظت از محیط زیست تقویت کنند.
در حالی که صنعت بین المللی کشتیرانی همچنان نرخ بسیار بالایی از انتشار گازهای گلخانه‌ای را در سطح جهانی دارد، به عقیده کارشناسان، فناوری‌های نوین می‌توانند با بهبود بهره‌وری، پایداری و عملیات جهانی، این صنعت را متحول کنند.
بر اساس داده‌های آماری موجود، صنعت کشتیرانی در حال حاضر عامل حدود ۳ درصد از انتشار جهانی گازهای گلخانه‌ای است، رقمی که معادل انتشار کشور صنعتی آلمان محسوب می‌شود. از همین روی، کارشناسان معتقدند که با افزایش تعهد جهانی دولت‌ها و صنایع به کاهش انتشار کربن، صنعت کشتیرانی در صورت عدم توجه به افزایش بهره‌وری و کنترل آلودگی، در معرض خطر عقب ماندن در این زمینه قرار می‌گیرد.
همچنین، پیش‌بینی‌ها حاکی از آن است که اگر به زودی این چالش‌ها مورد رسیدگی قرار نگیرند، تأثیر مخرب زیست محیطی صنعت کشتیرانی تا سال ۲۰۵۰ تقریباً چهار برابر شده و انتشار گازهای گلخانه‌ای به رقم ۱۱ درصد از کل انتشار جهانی خواهد رسید. این امر به طور اجتناب‌ناپذیری به تخریب محیط زیست و اقیانوس‌های جهان خواهد انجامید.
در حالی که جهان بیش از پیش به سمت تدوین و اجرای استراتژی‌های سبز در همه بخش‌های صنعتی حرکت می‌کند، فناوری‌های نوین نیز راهکارهایی برای دستیابی به اهداف تعیین شده در این زمینه ارائه می‌دهند. از همین روی، می‌توان از برخی فناوری‌ها برای مقابله با چالش‌های پیش رو در صنعت کشتیرانی نیز استفاده کرده و صرفه‌جویی در زمان، کاهش هزینه‌ها و بهبود کلی پایداری را به ارمغان آورد.
پرداختن به مسائلی چون انتشار گازهای آلاینده و آلودگی‌های زیست محیطی برای آینده صنعت کشتیرانی حیاتی است. به عقیده کارشناسان، برای موفقیت در این زمینه، پایداری باید در کنار محافظت از تجارت جهانی مورد توجه قرار گیرد.
فناوری‌های سبزی که به کاهش اثرات زیست‌محیطی صنعت کشتیرانی کمک می‌کنند:
استفاده از فناوری‌های نوین و عمدتاً سبز در صنعت حمل و نقل دریایی، طی سال‌های اخیر، موضوع بحث بسیاری از کارشناسان این حوزه بوده است. به عقیده اغلب متخصصان، برجسته‌ترین فناوری‌های مذکور، عبارت‌اند از:
سوخت‌های جایگزین (گاز طبیعی مایع و هیدروژن)سیستم‌های انرژی خورشیدی و بادیسیستم‌های تصفیه آب بالاست (Ballast) برای حفظ تعادل و پایداری کشتی در زمان بارگیری، خالی کردن بار و سفر در دریاطراحی بدنه کشتی در راستای کاهش مقاومت در برابر جریان آبفناوری نگهداری پیش‌گیرانه از تجهیزات کشتیالگوریتم‌های هوش مصنوعی جهت پیش‌بینی خرابی احتمالی تجهیزاتنرم‌افزارهای تخصصی حوزه ارتباطات کشتیرانیاتخاذ این رویکردها می‌توانند از خرابی‌های پرهزینه جلوگیری کرده، زمان توقف را به حداقل رسانده و طول عمر کشتی‌ها و تجهیزات را افزایش دهند.
کاربردهای ابزارهای هوشمند تحلیل داده‌ها در صنعت کشتیرانی
کتی استیونسون، مدیر عامل شرکت فنلاندی «Wärtsilä Water & Waste»، یکی از کسب‌وکارهای مشهور فعال در حوزه فناوری‌های انرژی و مدیریت پسماند دریایی، در گفتگو با مجله تخصصی کشتیرانی «Ship Technology» گفت: «مالکان کشتی‌ها و ارائه‌دهندگان خدمات کشتیرانی باید از تأمین‌کنندگان خود انتظار داشته باشند که به جزئیات با دقت توجه کنند، از اکوسیستم گسترده‌تر و زمینه‌ای که یک کشتی در آن فعالیت می‌کند آگاه باشند و همچنین به دنبال ارائه‌دهندگان فناوری باشند که زمان و منابع کافی برای درک درست همه ویژگی‌های فنی خاص یک کشتی را دارند.»
بی‌شک فناوری‌های دیجیتال مزایای گسترده‌ای برای صنعت حمل و نقل دریایی دارند که از جمله آن‌ها می‌توان به افزایش بهره‌وری، کاهش هزینه‌ها، بهبود ایمنی و پایداری اشاره کرد. برای مثال، ابزارهای تحلیلی پیشرفته مبتنی بر هوش مصنوعی می‌توانند مقادیر زیادی از داده‌ها را پردازش کنند تا مسیرها بهینه‌سازی شوند، بهره‌وری سوخت افزایش یابد و نیازهای موجود به تعمیرات و نگهداری پیش‌بینی شوند.
همچنین ذی نفعان فعال در بخش کشتیرانی می‌توانند با استفاده از ابزارهای هوشمند برای تحلیل داده‌ها، مسیرهای بهینه‌تری را پیدا کنند که به کاهش کلی اثرات زیست‌محیطی و کاهش هزینه‌ها منجر می‌گردد.
از سوی دیگر، فناوری‌های جدید و تحول آفرین مانند اینترنت اشیا (IoT) نیز امکان نظارت آنی بر شرایط محموله و عوامل محیطی را فراهم می‌کنند. امروزه حسگرهای هوشمند نصب شده در کانتینرها می‌توانند دما و رطوبت را تخمین زده و از کیفیت کلی و کاهش هدررفت محموله‌ها اطمینان حاصل کنند.
استقرار فناوری و بهبود پایداری در صنعت کشتیرانی
همان طور که پیش‌تر ذکر شد، فناوری‌های نوظهور به شرکت‌های کشتیرانی کمک می‌کنند تا قوانین بین‌المللی پیچیده را به طور مؤثرتری مدیریت نمایند. به عنوان مثال، برخی سیستم‌های خودکار این امکان را به شرکت‌ها می‌دهند که از قوانین زیست‌محیطی، استانداردهای ایمنی و قوانین تجاری تبعیت کنند. فناوری‌های هوش مصنوعی و فضای ابری طی سال‌های اخیر به عنوان راهکارهایی پیشرو برای توسعه و بهبود عملکرد در طیف وسیعی از صنایع کلیدی از جمله کشتیرانی مطرح شده‌اند.
می‌نارد ویلیامز، مدیر عامل شرکت فناوری انگلیسی «Accenture»، طی اظهار نظری در سال ۲۰۲۳ گفت: «ما شاهد رشد قابل توجهی در تقاضا برای فضای ابری بوده‌ایم، زیرا کسب‌وکارها همچنان در حال ارزیابی بخش‌های گوناگون فعالیت خود هستند و به فرصت‌های تحول از طریق فناوری، داده‌ها و هوش مصنوعی توجه ویژه‌ای دارند.»
از همین روی، با ادامه تحول صنعت، پذیرش پیشرفت‌های فناورانه نیز بیش از پیش برای کسب و کارها ضروری می‌شود. این امر نه تنها به پایداری بیشتر در آینده منجر می‌گردد، بلکه سازمان‌ها را قادر می‌سازد تا ماهیت رقابتی فعالیت خود را حفظ نموده و در عین حال به گسترش تجارت جهانی نیز کمک کنند.
با استفاده از این تضمین‌ها و با استقرار و به‌کارگیری فناوری، مالکان کشتی و شرکت‌های فعال در این زمینه می‌توانند به صورت همزمان اولویت‌های خود را بر پایداری و موفقیت تجاری متمرکز سازند. این امر می‌تواند تغییرات مثبت در صنعت جهانی کشتیرانی را سبب شود و به حفاظت از محیط زیست، بهبود ایمنی و همچنین رشد اقتصادی بیانجامد.
سخن پایانی
در دنیای امروز که تجارت جهانی به سرعت در حال تغییر است، صنعت کشتیرانی نیازمند سیاست‌هایی است تا با پیشرفت فناورانه همسو شود. از همین روی، دولت‌ها و سازمان‌های بین‌المللی باید با تدوین و اجرای قوانین به روز، تسهیلات لازم برای پذیرش فناوری‌های نوین را برای صنایع گوناگون از جمله کشتیرانی فراهم سازند.
بی شک در چنین شرایطی حمایت از تحقیق و توسعه در زمینه فناوری‌های سبز، توسعه زیرساخت‌های دیجیتال و ایجاد مشوق‌های مالی برای سرمایه‌گذاری در راهکارهای فناورانه، می‌تواند مسیر دستیابی به آینده‌ای سبزتر و کارآمدتر را برای این صنعت هموار سازد. بنابراین، هم‌راستا کردن سیاست‌ها با اهداف زیست‌محیطی نه تنها به بهبود کیفیت زندگی نسل‌های آینده کمک خواهد کرد، بلکه به تضمین رقابت‌پذیری و پایداری بلندمدت صنعت کشتیرانی نیز منجر خواهد شد.

این تحول کلیدی که «هوش مصنوعی با قابلیت حافظه بلندمدت» نام دارد نه تنها شامل بهبود در توانایی پردازش اطلاعات و پاسخ‌دهی مبتنی بر هوش مصنوعی است، بلکه به این فناوری امکان می‌دهد تا با حفظ و استفاده از اطلاعات پیشین، تعاملاتی بسیار شخصی‌تر و مؤثرتر با کاربران داشته باشد.

به عقیده بسیاری از کارشناسان، دستیارهای هوش مصنوعی با قابلیت حافظه بلندمدت در آینده‌ای نزدیک برای همه کاربران قابل دسترسی خواهند بود. بر اساس برآوردهای صورت گرفته، این قابلیت ممکن است ظرف یک سال آینده به صورت عمومی عرضه شود. این دستیارهای هوشمند قادر خواهند بود با حفظ محتوای مکالمات و اطلاعات شخصی به کاربران کمک کنند تا تجربه کارآمدتری از فناوری داشته باشند و به این ترتیب به همراهانی مؤثرتر در زندگی روزمره کاربران تبدیل شوند.

این دستیارهای جدید هوش مصنوعی قادر خواهند بود مکالمات، پروژه‌ها و جزئیات شخصی پیچیده را به خاطر بسپارند و از این طریق، به شکلی مؤثر به بخشی از روال روزمره ما بدل شوند. با پیشرفت‌های مستمر در هوش مصنوعی، خط تمایز بین یک ابزار ساده و یک دستیار هوشمند بیش از پیش محو شده است. خبرنگار مهر در این نوشتار کوتاه به بررسی تازه‌ترین تحولات در زمینه دستیارهای صوتی مبتنی بر هوش مصنوعی می‌پردازد.

هوش مصنوعی به مثابه دستیار شخصی

کارشناسان فناوری معتقدند که آینده هوش مصنوعی با توسعه و استقرار دستیارانی دائمی و توانمند همراه است؛ ابزارهایی که در انجام طیف گسترده‌ای از وظایف به کاربران کمک کنند. تصور کنید هوش مصنوعی نه تنها برنامه‌ریزی شما را مدیریت می‌کند بلکه جزئیات کوچک مانند رستوران مورد علاقه شما یا آخرین کتابی که از آن لذت برده‌اید را نیز به خاطر می‌سپارد و از آن‌ها برای ارائه تجربه‌ای شخصی به شما استفاده می‌کند.

مفهوم دستیار پیشرفته هوش مصنوعی، با کاهش بار ذهنی ناشی از پیگیری جزئیات مختلف برای افزایش کارایی و راحتی زندگی کاربران طراحی شده است. به زعم طیف گسترده‌ای از متخصصان، این فرایند، کاربران را تشویق می‌کند تا زمان و اعتماد بیشتری را صرف سیستم‌های هوش مصنوعی کنند و حجم بیشتری از داده‌های شخصی خود را با آن‌ها به اشتراک بگذارند؛ امری که در نهایت هوش مصنوعی را به یک دستیار شخصی پیشرفته و قدرتمند تبدیل می‌کند.

با این حال، مانند هر تحول فناورانه دیگری، این تکامل در قابلیت‌های هوش مصنوعی نیز در کنار مزایای بسیار، چالش‌هایی را به‌ویژه در زمینه حفظ حریم خصوصی و امنیت داده‌ها در پی دارد.

نگرانی‌ها به قوت خود باقی هستند

با پیشرفت سیستم‌های هوش مصنوعی، نگرانی‌های مربوط به امنیت داده‌ها نیز افزایش می‌یابد. توانایی یک دستیار هوش مصنوعی در حفظ اطلاعات بلندمدت کاربران، پرسش‌های مهمی درباره حریم خصوصی مطرح می‌کند. بسیاری از منتقدان توسعه این فناوری معتقدند که اجازه دادن به یک سیستم هوش مصنوعی برای حفظ و ذخیره جزئیات زندگی شخصی، می‌تواند منجر به افزایش احتمال بروز سوءاستفاده یا پیامدهای ناخواسته دیگر شود.

از سوی دیگر، اگر یک سیستم مبتنی بر هوش مصنوعی بر اساس داده‌های نادرست یا ناقص توصیه‌هایی مخرب بدهد، چه می‌شود؟ اگر به‌طور ناخواسته اطلاعات حساس کاربران را فاش کند، چه اتفاقی می‌افتد؟ از همین روی، مدافعان حریم خصوصی نگرانی‌هایی را در مورد دستیارهای هوش مصنوعی با قابلیت ذخیره، نگهداری و استفاده از اطلاعات شخصی به روش‌هایی غیرشفاف یا ناشناخته برای کاربران، مطرح کرده‌اند.

از سوی دیگر، مدافعان گسترش بیش از پیش فناوری هوش مصنوعی، برای پاسخ به این نگرانی‌ها، خاطرنشان می‌کنند که انتظارات اکثر مردم در مورد حریم خصوصی با توجه به فراگیری دستگاه‌های همیشه روشن مانند گوشی‌های هوشمند، تلویزیون‌های هوشمند و دوربین‌های داخل خودرو تغییر کرده است. آن‌ها به ویژگی‌هایی از جمله «Live View» اپل اشاره می‌کنند که هنگام گرفتن عکس، ویدئو و صدا را ضبط می‌کند و مدعی هستند که بسیاری از کاربران چنین ویژگی‌هایی را می‌پذیرند و حتی قدردان وجود آن‌ها هستند. بر همین مبنا می‌توان نتیجه گرفت که فناوری در حال تغییر نحوه تفکر مردم درباره حریم خصوصی در زندگی روزمره‌شان است.

با این حال، چشم‌انداز دستیارهای هوش مصنوعی با حافظه بلند مدت نیازمند آن است که شرکت‌های فناوری درباره شیوه‌های مدیریت داده‌ها بسیار شفاف باشند. همچنین کاربران باید کنترل دقیقی بر روی اطلاعات ذخیره‌شده و نحوه دسترسی یا حذف آن‌ها داشته باشند.

لزوم ایجاد تعادل میان مزایا و تهدیدات

همان‌طور که ذکر شد، در فرایند توسعه و ظهور دستیارهای هوش مصنوعی پیشرفته نیز مانند هر فناوری جدیدی، مزایا و ریسک‌هایی وجود دارد. از یک سو، ابزارهای هوش مصنوعی با حافظه بلند مدت می‌توانند با ارائه پشتیبانی شخصی‌سازی‌شده، کمک به کاربران در پیگیری وظایف، پروژه‌ها و حتی جزئیات کوچک زندگی روزمره، بهره‌وری را به شکل قابل توجهی افزایش دهند. تصور کنید هوش مصنوعی روال فعالیت ورزشی مورد علاقه شما را به خاطر می‌سپارد و بر اساس پیشرفت شما آن را تنظیم می‌کند یا ترجیحات غذایی شما را می‌داند و ایده‌های مناسب برای وعده‌های غذایی پیشنهاد می‌دهد.

اما روی دیگر سکه توسعه بیشتر فناوری مذکور این است که یکپارچگی عمیق در زندگی افراد تنها در صورت احساس کنترل کامل از سوی کاربران و اعتماد حداکثری به ارائه‌دهندگان فناوری پشت این ابزارها میسر می‌شود. از همین روی، بسیاری از کارشناسان تأکید می‌کنند که صنعت باید به‌دقت تعادل میان نوآوری در هوش مصنوعی و اطمینان از وجود اقدامات قوی برای حفظ حریم خصوصی و امنیت را مدیریت کند.

در مقطع کنونی، شرکت‌های فناوری تمرکز خود را بر رقابت فناورانه هوش مصنوعی معطوف ساخته‌اند. مایکروسافت میلیاردها دلار در «OpenAI»، استارت اپ سازنده چت‌بات محبوب «ChatGPT»، سرمایه‌گذاری کرده است تا ابزار و فناوری‌های مبتنی بر هوش مصنوعی خود را تقویت کند. این موضوع مایکروسافت را در صدر رقابت هوش مصنوعی قرار می‌دهد، اما اعتماد عمومی همچنان یک مانع کلیدی در مسیر چنین کسب و کارهایی محسوب می‌شود. تحقیقات نشان می‌دهد که اگرچه بسیاری از افراد ابزارهای هوش مصنوعی را امتحان کرده‌اند، تعداد کسانی که به صورت روزانه و مرتب از آن‌ها استفاده می‌کنند، بسیار کمتر است.

پذیرش هوش مصنوعی: تغییر بازی یا فقط یک روند دیگر؟

هوش مصنوعی اغلب به‌عنوان سریع‌ترین فناوری در حال رشد در تاریخ شناخته می‌شود، اما تردیدهایی وجود دارد که آیا به همان سطح فراگیری گوشی‌های هوشمند خواهد رسید یا خیر. نظرسنجی اخیر مؤسسه تامپسون رویترز نشان می‌دهد که تنها ۲۹٪ از مردم در بریتانیا «ChatGPT» را امتحان کرده‌اند و تنها ۲٪ از آن به‌صورت روزانه از ابزار مذکور استفاده می‌کنند.

محققان با عنایت به همین مفروضات و داده‌های آماری، اذعان دارند که ممکن است هوش مصنوعی به اندازه گوشی‌های هوشمند فراگیر نشود. بنابراین، شاید فناوری جدید متفاوت از گوشی‌های هوشمند باشد. اکنون تقریباً ۹۰ درصد از مردم جهان تلفن همراه هوشمند دارند. شاید سطح فراگیری ابزارهای هوش مصنوعی متفاوت از تلفن‌های همراه باشند. شاید حتی ۵۰ درصد مردم از این فناوری استقبال و استفاده نکنند.»

با وجود همه این تردیدها، کارشناسان همچنان به توسعه دستیارهای هوش مصنوعی خوش‌بین هستند. بسیاری از توسعه‌دهندگان فناوری، ادعا می‌کنند که موارد متعدد استفاده کاربران از هوش مصنوعی، نشان‌دهنده ارزش کمک‌های شخصی‌سازی‌شده و تعاملی این ابزار فناورانه است؛ ابزارهایی که تقریباً بدون هزینه به کاربران ارائه می‌شوند.

با این حال، طیف دیگری از کارشناسان معتقدند که جنجال پیرامون هوش مصنوعی می‌تواند صرفاً در حد جنجال باقی بماند. جیم کاولو، رئیس بخش تحقیقات سهام در مؤسسه مالی گلدمن ساکس، مدعی است که هوش مصنوعی ممکن است در بازار سرمایه به یک حباب بزرگ و بی سابقه تبدیل شود. از سوی دیگر، سایر کارشناسان خوشبین، قاطعانه این نظر را رد و بر پتانسیل هوش مصنوعی برای ارائه دانش شخصی‌سازی‌شده و تعاملی با دسترسی آسان، تأکید می‌کنند.

آخرین پیشرفت‌ها در زمینه دستیارهای هوش مصنوعی پیشرفته

بر اساس گزارش‌های منتشر شده طی ماه‌های اخیر، مایکروسافت در حال حاضر در حوزه دستیارهای هوش مصنوعی وضعیت بهتری نسبت به سایر رقبای خود دارد. این شرکت فناوری با معرفی قابلیت‌های جدید به مجموعه ابزار «CoPilot» خود تلاش می‌کند هوش مصنوعی را به کاربردهای روزمره نزدیک‌تر کند. این ویژگی‌ها شامل عملکرد صوتی بهبود یافته، ارائه خلاصه اخبار روزانه و برخی قابلیت‌های تحلیلی عمیق‌تر می‌شود. آن‌ها یک چت‌بات طراحی کرده‌اند که برای پاسخ به سوالات پیچیده و دقیق ساخته شده است.

از جمله به‌روزرسانی‌های قابل توجه این ابزار، می‌توان به «CoPilot Vision» اشاره کرد؛ ابزاری که در داخل مرورگر «Microsoft Edge» فعال است و به کاربران در فعالیت‌های آنلاین کمک کند. «CoPilot Vision» می‌تواند صفحات وب را مشاهده کند و در لحظه به کاربران کمک کند، تجربه‌ای به‌مراتب کارآمدتر نسبت به مرورگرهای سنتی داشته باشند.

مایکروسافت اقداماتی برای اطمینان از عدم ذخیره یا ضبط داده‌های کاربر توسط «CoPilot Vision» صورت داده است. کاربران می‌توانند این ویژگی‌های امنیتی را به صورت دستی فعال کنند و بر همین اساس محتوا پس از بسته‌شدن مرورگر حذف و از نگهداری غیرضروری اطلاعات جلوگیری می‌شود. با این حال، نگرانی‌های مربوط به حفظ حریم خصوصی همچنان در صدر چالش‌های چنین ابزارهایی قرار دارند.

نگرانی‌های نظارتی: خطر دستیارهای هوش مصنوعی همیشه روشن

یکی از مهم‌ترین مسائلی که منتقدان در مورد دستیارهای هوش مصنوعی مطرح کرده‌اند، پتانسیل آن‌ها برای تبدیل شدن به ابزارهای نظارتی است. دستیارهای صوتی در حال حاضر میان کاربران بسیار رایج هستند و از چنین ابزاری در تلفن‌ها، بلندگوهای هوشمند و حتی خودروها استفاده می‌شود. از سوی دیگر، با هوشمندتر شدن این دستیارها و کسب قابلیت‌های حافظه، خطر استفاده از چنین ابزاری برای جاسوسی از کاربران به یک نگرانی فوری تبدیل می‌شود.

برای مثال، سناریویی را در نظر بگیرید که یک دستیار هوش مصنوعی صوتی، به‌طور مداوم گوش به فرمان کاربر است. اگر چنین سیستمی حافظه داشته باشد، ممکن است بخش‌هایی از مکالمات را که در آن مخاطب نیست، به خاطر بسپارد. اگرچه شرکت‌های فناوری مانند مایکروسافت و گوگل تنظیماتی برای حفظ حریم خصوصی معرفی کرده‌اند که به کاربران امکان حذف دستورات صوتی ذخیره‌شده را می‌دهد، اما نگرانی همچنان به قوت خود باقی است: آیا می‌توان به این دستیارها اعتماد کرد که واقعاً آن‌چه می‌شنوند را فراموش کنند؟

گزارش‌هایی در گذشته به حوادثی اشاره دارند که در آن دستیارهای صوتی مکالمات خصوصی را ضبط کرده و حتی در مواردی به‌اشتباه آن‌ها را به اشتراک گذاشته‌اند. این حوادث مبین لزوم اتخاذ سیاست‌های قوی حفظ حریم خصوصی و تکنیک‌های رمزنگاری پیشرفته برای جلوگیری از سوءاستفاده از این فناوری هستند.

از همین روی، شرکت‌هایی چون مایکروسافت تلاش کرده‌اند تا این نگرانی‌ها را با ابزارهایی مانند «CoPilot Vision» که داده‌های کاربران را ذخیره نمی‌کند، کاهش دهد. با این حال، به نظر می‌رسد که صنعت فناوری باید به شکلی جامع و مؤثر به این ترس‌های نظارتی پاسخ دهد تا از تأثیر منفی این نگرانی‌ها بر پذیرش فناوری‌های مبتنی بر هوش مصنوعی جلوگیری شود. بی‌شک کسب اعتماد عمومی برای تکامل و تحول دستیارهای هوش مصنوعی پیشرفته از ابزارهایی خاص به همراهان قابل اعتماد کاربران، امری ضروری خواهد بود.

آینده هوش مصنوعی در زندگی روزمره

دستیارهای هوش مصنوعی به‌سرعت در حال تحول هستند و در حالی که این فناوری پتانسیل زیادی برای تغییر وظایف روزمره دارد، بحث پیرامون حریم خصوصی به این زودی‌ها پایان نخواهد یافت. شرکت‌هایی مانند مایکروسافت در حال گسترش مرزهای فعالیت خود هستند، اما پذیرش عمومی فناوری مذکور تا حد زیادی به این بستگی دارد که آیا مردم احساس راحتی می‌کنند که جزئیات خصوصی زندگی خود را با این دستیارهای دیجیتال به اشتراک بگذارند یا خیر.

در حالی که پیش‌بینی سطح محبوبیت و نفوذ فرهنگی دستیارهای هوش مصنوعی در سال‌های پیش‌رو بسیار دشوار است، یک چیز قطعی است: ما هنوز در آغاز راه توسعه هوش مصنوعی هستیم. در چنین شرایطی، مسئولیت‌ها مانند امکانات بی‌نهایت هستند. امروز نه تنها توسعه‌دهندگان، بلکه کاربران نیز باید تصمیم بگیرند که می‌خواهند دستیارهای هوش مصنوعی تا چه حد درباره‌شان بدانند.

فارغ از این که این ابزارهای مبتنی بر هوش مصنوعی مانند گوشی‌های هوشمند به ابزاری فراگیر بدل شوند یا به‌عنوان دستیارهای خاص برای بخش محدودی از کاربران باقی بمانند، یک مسئله روشن است: آینده هوش مصنوعی تازه آغاز گشته و تصمیماتی که امروز می‌گیریم، نحوه تعامل ما با این سیستم‌های هوشمند را در فردا شکل خواهد داد.

این تحول کلیدی که «هوش مصنوعی با قابلیت حافظه بلندمدت» نام دارد نه تنها شامل بهبود در توانایی پردازش اطلاعات و پاسخ‌دهی مبتنی بر هوش مصنوعی است، بلکه به این فناوری امکان می‌دهد تا با حفظ و استفاده از اطلاعات پیشین، تعاملاتی بسیار شخصی‌تر و مؤثرتر با کاربران داشته باشد.
به عقیده بسیاری از کارشناسان، دستیارهای هوش مصنوعی با قابلیت حافظه بلندمدت در آینده‌ای نزدیک برای همه کاربران قابل دسترسی خواهند بود. بر اساس برآوردهای صورت گرفته، این قابلیت ممکن است ظرف یک سال آینده به صورت عمومی عرضه شود. این دستیارهای هوشمند قادر خواهند بود با حفظ محتوای مکالمات و اطلاعات شخصی به کاربران کمک کنند تا تجربه کارآمدتری از فناوری داشته باشند و به این ترتیب به همراهانی مؤثرتر در زندگی روزمره کاربران تبدیل شوند.
این دستیارهای جدید هوش مصنوعی قادر خواهند بود مکالمات، پروژه‌ها و جزئیات شخصی پیچیده را به خاطر بسپارند و از این طریق، به شکلی مؤثر به بخشی از روال روزمره ما بدل شوند. با پیشرفت‌های مستمر در هوش مصنوعی، خط تمایز بین یک ابزار ساده و یک دستیار هوشمند بیش از پیش محو شده است. خبرنگار مهر در این نوشتار کوتاه به بررسی تازه‌ترین تحولات در زمینه دستیارهای صوتی مبتنی بر هوش مصنوعی می‌پردازد.
هوش مصنوعی به مثابه دستیار شخصی
کارشناسان فناوری معتقدند که آینده هوش مصنوعی با توسعه و استقرار دستیارانی دائمی و توانمند همراه است؛ ابزارهایی که در انجام طیف گسترده‌ای از وظایف به کاربران کمک کنند. تصور کنید هوش مصنوعی نه تنها برنامه‌ریزی شما را مدیریت می‌کند بلکه جزئیات کوچک مانند رستوران مورد علاقه شما یا آخرین کتابی که از آن لذت برده‌اید را نیز به خاطر می‌سپارد و از آن‌ها برای ارائه تجربه‌ای شخصی به شما استفاده می‌کند.
مفهوم دستیار پیشرفته هوش مصنوعی، با کاهش بار ذهنی ناشی از پیگیری جزئیات مختلف برای افزایش کارایی و راحتی زندگی کاربران طراحی شده است. به زعم طیف گسترده‌ای از متخصصان، این فرایند، کاربران را تشویق می‌کند تا زمان و اعتماد بیشتری را صرف سیستم‌های هوش مصنوعی کنند و حجم بیشتری از داده‌های شخصی خود را با آن‌ها به اشتراک بگذارند؛ امری که در نهایت هوش مصنوعی را به یک دستیار شخصی پیشرفته و قدرتمند تبدیل می‌کند.
با این حال، مانند هر تحول فناورانه دیگری، این تکامل در قابلیت‌های هوش مصنوعی نیز در کنار مزایای بسیار، چالش‌هایی را به‌ویژه در زمینه حفظ حریم خصوصی و امنیت داده‌ها در پی دارد.
نگرانی‌ها به قوت خود باقی هستند
با پیشرفت سیستم‌های هوش مصنوعی، نگرانی‌های مربوط به امنیت داده‌ها نیز افزایش می‌یابد. توانایی یک دستیار هوش مصنوعی در حفظ اطلاعات بلندمدت کاربران، پرسش‌های مهمی درباره حریم خصوصی مطرح می‌کند. بسیاری از منتقدان توسعه این فناوری معتقدند که اجازه دادن به یک سیستم هوش مصنوعی برای حفظ و ذخیره جزئیات زندگی شخصی، می‌تواند منجر به افزایش احتمال بروز سوءاستفاده یا پیامدهای ناخواسته دیگر شود.
از سوی دیگر، اگر یک سیستم مبتنی بر هوش مصنوعی بر اساس داده‌های نادرست یا ناقص توصیه‌هایی مخرب بدهد، چه می‌شود؟ اگر به‌طور ناخواسته اطلاعات حساس کاربران را فاش کند، چه اتفاقی می‌افتد؟ از همین روی، مدافعان حریم خصوصی نگرانی‌هایی را در مورد دستیارهای هوش مصنوعی با قابلیت ذخیره، نگهداری و استفاده از اطلاعات شخصی به روش‌هایی غیرشفاف یا ناشناخته برای کاربران، مطرح کرده‌اند.
از سوی دیگر، مدافعان گسترش بیش از پیش فناوری هوش مصنوعی، برای پاسخ به این نگرانی‌ها، خاطرنشان می‌کنند که انتظارات اکثر مردم در مورد حریم خصوصی با توجه به فراگیری دستگاه‌های همیشه روشن مانند گوشی‌های هوشمند، تلویزیون‌های هوشمند و دوربین‌های داخل خودرو تغییر کرده است. آن‌ها به ویژگی‌هایی از جمله «Live View» اپل اشاره می‌کنند که هنگام گرفتن عکس، ویدئو و صدا را ضبط می‌کند و مدعی هستند که بسیاری از کاربران چنین ویژگی‌هایی را می‌پذیرند و حتی قدردان وجود آن‌ها هستند. بر همین مبنا می‌توان نتیجه گرفت که فناوری در حال تغییر نحوه تفکر مردم درباره حریم خصوصی در زندگی روزمره‌شان است.
با این حال، چشم‌انداز دستیارهای هوش مصنوعی با حافظه بلند مدت نیازمند آن است که شرکت‌های فناوری درباره شیوه‌های مدیریت داده‌ها بسیار شفاف باشند. همچنین کاربران باید کنترل دقیقی بر روی اطلاعات ذخیره‌شده و نحوه دسترسی یا حذف آن‌ها داشته باشند.
لزوم ایجاد تعادل میان مزایا و تهدیدات
همان‌طور که ذکر شد، در فرایند توسعه و ظهور دستیارهای هوش مصنوعی پیشرفته نیز مانند هر فناوری جدیدی، مزایا و ریسک‌هایی وجود دارد. از یک سو، ابزارهای هوش مصنوعی با حافظه بلند مدت می‌توانند با ارائه پشتیبانی شخصی‌سازی‌شده، کمک به کاربران در پیگیری وظایف، پروژه‌ها و حتی جزئیات کوچک زندگی روزمره، بهره‌وری را به شکل قابل توجهی افزایش دهند. تصور کنید هوش مصنوعی روال فعالیت ورزشی مورد علاقه شما را به خاطر می‌سپارد و بر اساس پیشرفت شما آن را تنظیم می‌کند یا ترجیحات غذایی شما را می‌داند و ایده‌های مناسب برای وعده‌های غذایی پیشنهاد می‌دهد.
اما روی دیگر سکه توسعه بیشتر فناوری مذکور این است که یکپارچگی عمیق در زندگی افراد تنها در صورت احساس کنترل کامل از سوی کاربران و اعتماد حداکثری به ارائه‌دهندگان فناوری پشت این ابزارها میسر می‌شود. از همین روی، بسیاری از کارشناسان تأکید می‌کنند که صنعت باید به‌دقت تعادل میان نوآوری در هوش مصنوعی و اطمینان از وجود اقدامات قوی برای حفظ حریم خصوصی و امنیت را مدیریت کند.
در مقطع کنونی، شرکت‌های فناوری تمرکز خود را بر رقابت فناورانه هوش مصنوعی معطوف ساخته‌اند. مایکروسافت میلیاردها دلار در «OpenAI»، استارت اپ سازنده چت‌بات محبوب «ChatGPT»، سرمایه‌گذاری کرده است تا ابزار و فناوری‌های مبتنی بر هوش مصنوعی خود را تقویت کند. این موضوع مایکروسافت را در صدر رقابت هوش مصنوعی قرار می‌دهد، اما اعتماد عمومی همچنان یک مانع کلیدی در مسیر چنین کسب و کارهایی محسوب می‌شود. تحقیقات نشان می‌دهد که اگرچه بسیاری از افراد ابزارهای هوش مصنوعی را امتحان کرده‌اند، تعداد کسانی که به صورت روزانه و مرتب از آن‌ها استفاده می‌کنند، بسیار کمتر است.
پذیرش هوش مصنوعی: تغییر بازی یا فقط یک روند دیگر؟
هوش مصنوعی اغلب به‌عنوان سریع‌ترین فناوری در حال رشد در تاریخ شناخته می‌شود، اما تردیدهایی وجود دارد که آیا به همان سطح فراگیری گوشی‌های هوشمند خواهد رسید یا خیر. نظرسنجی اخیر مؤسسه تامپسون رویترز نشان می‌دهد که تنها ۲۹٪ از مردم در بریتانیا «ChatGPT» را امتحان کرده‌اند و تنها ۲٪ از آن به‌صورت روزانه از ابزار مذکور استفاده می‌کنند.
محققان با عنایت به همین مفروضات و داده‌های آماری، اذعان دارند که ممکن است هوش مصنوعی به اندازه گوشی‌های هوشمند فراگیر نشود. بنابراین، شاید فناوری جدید متفاوت از گوشی‌های هوشمند باشد. اکنون تقریباً ۹۰ درصد از مردم جهان تلفن همراه هوشمند دارند. شاید سطح فراگیری ابزارهای هوش مصنوعی متفاوت از تلفن‌های همراه باشند. شاید حتی ۵۰ درصد مردم از این فناوری استقبال و استفاده نکنند.»
با وجود همه این تردیدها، کارشناسان همچنان به توسعه دستیارهای هوش مصنوعی خوش‌بین هستند. بسیاری از توسعه‌دهندگان فناوری، ادعا می‌کنند که موارد متعدد استفاده کاربران از هوش مصنوعی، نشان‌دهنده ارزش کمک‌های شخصی‌سازی‌شده و تعاملی این ابزار فناورانه است؛ ابزارهایی که تقریباً بدون هزینه به کاربران ارائه می‌شوند.
با این حال، طیف دیگری از کارشناسان معتقدند که جنجال پیرامون هوش مصنوعی می‌تواند صرفاً در حد جنجال باقی بماند. جیم کاولو، رئیس بخش تحقیقات سهام در مؤسسه مالی گلدمن ساکس، مدعی است که هوش مصنوعی ممکن است در بازار سرمایه به یک حباب بزرگ و بی سابقه تبدیل شود. از سوی دیگر، سایر کارشناسان خوشبین، قاطعانه این نظر را رد و بر پتانسیل هوش مصنوعی برای ارائه دانش شخصی‌سازی‌شده و تعاملی با دسترسی آسان، تأکید می‌کنند.
آخرین پیشرفت‌ها در زمینه دستیارهای هوش مصنوعی پیشرفته
بر اساس گزارش‌های منتشر شده طی ماه‌های اخیر، مایکروسافت در حال حاضر در حوزه دستیارهای هوش مصنوعی وضعیت بهتری نسبت به سایر رقبای خود دارد. این شرکت فناوری با معرفی قابلیت‌های جدید به مجموعه ابزار «CoPilot» خود تلاش می‌کند هوش مصنوعی را به کاربردهای روزمره نزدیک‌تر کند. این ویژگی‌ها شامل عملکرد صوتی بهبود یافته، ارائه خلاصه اخبار روزانه و برخی قابلیت‌های تحلیلی عمیق‌تر می‌شود. آن‌ها یک چت‌بات طراحی کرده‌اند که برای پاسخ به سوالات پیچیده و دقیق ساخته شده است.
از جمله به‌روزرسانی‌های قابل توجه این ابزار، می‌توان به «CoPilot Vision» اشاره کرد؛ ابزاری که در داخل مرورگر «Microsoft Edge» فعال است و به کاربران در فعالیت‌های آنلاین کمک کند. «CoPilot Vision» می‌تواند صفحات وب را مشاهده کند و در لحظه به کاربران کمک کند، تجربه‌ای به‌مراتب کارآمدتر نسبت به مرورگرهای سنتی داشته باشند.
مایکروسافت اقداماتی برای اطمینان از عدم ذخیره یا ضبط داده‌های کاربر توسط «CoPilot Vision» صورت داده است. کاربران می‌توانند این ویژگی‌های امنیتی را به صورت دستی فعال کنند و بر همین اساس محتوا پس از بسته‌شدن مرورگر حذف و از نگهداری غیرضروری اطلاعات جلوگیری می‌شود. با این حال، نگرانی‌های مربوط به حفظ حریم خصوصی همچنان در صدر چالش‌های چنین ابزارهایی قرار دارند.
نگرانی‌های نظارتی: خطر دستیارهای هوش مصنوعی همیشه روشن
یکی از مهم‌ترین مسائلی که منتقدان در مورد دستیارهای هوش مصنوعی مطرح کرده‌اند، پتانسیل آن‌ها برای تبدیل شدن به ابزارهای نظارتی است. دستیارهای صوتی در حال حاضر میان کاربران بسیار رایج هستند و از چنین ابزاری در تلفن‌ها، بلندگوهای هوشمند و حتی خودروها استفاده می‌شود. از سوی دیگر، با هوشمندتر شدن این دستیارها و کسب قابلیت‌های حافظه، خطر استفاده از چنین ابزاری برای جاسوسی از کاربران به یک نگرانی فوری تبدیل می‌شود.
برای مثال، سناریویی را در نظر بگیرید که یک دستیار هوش مصنوعی صوتی، به‌طور مداوم گوش به فرمان کاربر است. اگر چنین سیستمی حافظه داشته باشد، ممکن است بخش‌هایی از مکالمات را که در آن مخاطب نیست، به خاطر بسپارد. اگرچه شرکت‌های فناوری مانند مایکروسافت و گوگل تنظیماتی برای حفظ حریم خصوصی معرفی کرده‌اند که به کاربران امکان حذف دستورات صوتی ذخیره‌شده را می‌دهد، اما نگرانی همچنان به قوت خود باقی است: آیا می‌توان به این دستیارها اعتماد کرد که واقعاً آن‌چه می‌شنوند را فراموش کنند؟
گزارش‌هایی در گذشته به حوادثی اشاره دارند که در آن دستیارهای صوتی مکالمات خصوصی را ضبط کرده و حتی در مواردی به‌اشتباه آن‌ها را به اشتراک گذاشته‌اند. این حوادث مبین لزوم اتخاذ سیاست‌های قوی حفظ حریم خصوصی و تکنیک‌های رمزنگاری پیشرفته برای جلوگیری از سوءاستفاده از این فناوری هستند.
از همین روی، شرکت‌هایی چون مایکروسافت تلاش کرده‌اند تا این نگرانی‌ها را با ابزارهایی مانند «CoPilot Vision» که داده‌های کاربران را ذخیره نمی‌کند، کاهش دهد. با این حال، به نظر می‌رسد که صنعت فناوری باید به شکلی جامع و مؤثر به این ترس‌های نظارتی پاسخ دهد تا از تأثیر منفی این نگرانی‌ها بر پذیرش فناوری‌های مبتنی بر هوش مصنوعی جلوگیری شود. بی‌شک کسب اعتماد عمومی برای تکامل و تحول دستیارهای هوش مصنوعی پیشرفته از ابزارهایی خاص به همراهان قابل اعتماد کاربران، امری ضروری خواهد بود.
آینده هوش مصنوعی در زندگی روزمره
دستیارهای هوش مصنوعی به‌سرعت در حال تحول هستند و در حالی که این فناوری پتانسیل زیادی برای تغییر وظایف روزمره دارد، بحث پیرامون حریم خصوصی به این زودی‌ها پایان نخواهد یافت. شرکت‌هایی مانند مایکروسافت در حال گسترش مرزهای فعالیت خود هستند، اما پذیرش عمومی فناوری مذکور تا حد زیادی به این بستگی دارد که آیا مردم احساس راحتی می‌کنند که جزئیات خصوصی زندگی خود را با این دستیارهای دیجیتال به اشتراک بگذارند یا خیر.
در حالی که پیش‌بینی سطح محبوبیت و نفوذ فرهنگی دستیارهای هوش مصنوعی در سال‌های پیش‌رو بسیار دشوار است، یک چیز قطعی است: ما هنوز در آغاز راه توسعه هوش مصنوعی هستیم. در چنین شرایطی، مسئولیت‌ها مانند امکانات بی‌نهایت هستند. امروز نه تنها توسعه‌دهندگان، بلکه کاربران نیز باید تصمیم بگیرند که می‌خواهند دستیارهای هوش مصنوعی تا چه حد درباره‌شان بدانند.
فارغ از این که این ابزارهای مبتنی بر هوش مصنوعی مانند گوشی‌های هوشمند به ابزاری فراگیر بدل شوند یا به‌عنوان دستیارهای خاص برای بخش محدودی از کاربران باقی بمانند، یک مسئله روشن است: آینده هوش مصنوعی تازه آغاز گشته و تصمیماتی که امروز می‌گیریم، نحوه تعامل ما با این سیستم‌های هوشمند را در فردا شکل خواهد داد.

آزمایش ها نشان داد سگ های روباتیک به طور موفقیت آمیز بمب ها را شناسایی و خنثی کردند.

این آزمایش روباتیک به رهبری وزارت دفاع انگلیس انجام شد و شامل چند سناریو بود که در آنها از روبات خواسته می شد وظایف مختلفی از جمله بازکردن و بستن درها به طور خودکار، ناوبری روی پله ها، بررسی مواد منفجره دست ساز و غیره را انجام دهند.

مقامات معقتدند این نوآوری ها عملیات های خنثی سازی مواد منفجره را با کمتر در معرض خطر قراردادن انسان ها دگرگون می کند و از سوی دیگر کارآمدی عملیاتی و همچنین حفظ ایمنی عمومی را بهبود می دهد. ماریا ایگل وزیر تدارکات و صنایع دفاعی انگلیس در این باره می گوید:این فناوری پیشرفته تعهد ما به حفظات از پرسنل نظامی برای ایمن نگه داشتن مردم در خانه و سطح جهان نشان می دهد.

این آزمایش ها که 4 روز طول کشید شامل طبقه بندی و شناسایی تهدیدها با استفاده از حسگرهای روی روبات ها، خنثی سازی بمب هابه وسیله سگ روباتیک و انجام فعالیت های دیگر بود.

آزمایش ها نشان داد سگ های روباتیک به طور موفقیت آمیز بمب ها را شناسایی و خنثی کردند.

این آزمایش روباتیک به رهبری وزارت دفاع انگلیس انجام شد و شامل چند سناریو بود که در آنها از روبات خواسته می شد وظایف مختلفی از جمله بازکردن و بستن درها به طور خودکار، ناوبری روی پله ها، بررسی مواد منفجره دست ساز و غیره را انجام دهند.

مقامات معقتدند این نوآوری ها عملیات های خنثی سازی مواد منفجره را با کمتر در معرض خطر قراردادن انسان ها دگرگون می کند و از سوی دیگر کارآمدی عملیاتی و همچنین حفظ ایمنی عمومی را بهبود می دهد. ماریا ایگل وزیر تدارکات و صنایع دفاعی انگلیس در این باره می گوید:این فناوری پیشرفته تعهد ما به حفظات از پرسنل نظامی برای ایمن نگه داشتن مردم در خانه و سطح جهان نشان می دهد.

این آزمایش ها که 4 روز طول کشید شامل طبقه بندی و شناسایی تهدیدها با استفاده از حسگرهای روی روبات ها، خنثی سازی بمب هابه وسیله سگ روباتیک و انجام فعالیت های دیگر بود.

یک شرکت دانش‌بنیان به عنوان تنها تولیدکننده سیستم کنترل توزیع شده دی سی اس (Distributed Control System) به موفقیت‌های قابل توجهی در زمینه داخلی‌سازی و صادرات این محصول دست یافته است.

دی سی اس یکی از هوشمندترین سیستم‌هایی است که در کنترل برخی فرآیندها در نیروگاه‌ها، پتروشیمی‌ها و مدیریت آب کاربرد دارد.

جواد خداترس مدیر توسعه بازار این شرکت، در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار کرد: این سیستم از سال ۱۳۹۲ داخلی‌سازی شده است و بر اساس یکی از معتبرترین دی سی اس‌های جهانی طراحی شده، تاکنون در بیش از ۲۰ پالایشگاه و پتروشیمی در داخل کشور نصب و به مدت بیش از ۱۰ سال مورد استفاده قرار گرفته است. به طور مثال سیستم کنترل توزیع شده (DCS) در بزرگترین و مهم‌ترین پالایشگاه‌ها و پتروشیمی‌های ایران، از جمله مجتمع گاز پارس جنوبی، پتروشیمی امیرکبیر، پالایشگاه خانگیران، پالایشگاه ایلام و پالایشگاه نفت شازند با موفقیت به کار گرفته شده است.

مدیر توسعه بازار این شرکت دانش بنیان افزود: سیستم کنترل توزیع شده (DCS) امواج آبی، یک سیستم تماماً دیجیتال است که به کاربر یک معماری واحد با عملکردی کامل از چندین ورودی خروجی تا ده‌ها هزار ورودی خروجی ارائه می‌کند تا افراد، فرآیندها و تولید را به یکدیگر متصل کنند. این یکپارچگی هوشمند، زیرساخت مناسب جهت کاربردهای پیشرفته را فراهم کرده و نتیجه آن، راندمان بهتر و تغییرات نامطلوب کمتر در فرآیند است.

نقش حیاتی در بازارهای خارجی

خدا ترس همچنین به موفقیت‌های صادراتی این محصول اشاره کرد و گفت: محصول ما به طور عمده در صنایع نفت و گاز روسیه مورد استفاده قرار می‌گیرد و در حال حاضر تقریباً ۴۰ درصد از نیاز این کشور به این محصول را تامین می‌کنیم.

یک میلیون دلار ارزآوری و آینده روشن

وی با اشاره به ارزآوری این محصول، گفت: این سیستم سالانه حدود یک میلیون دلار ارزآوری برای کشور دارد ولی با توجه به اینکه در اخذ تاییدیه‌های لازم در روسیه هستیم، پیش‌بینی می‌کنیم که ارزآوری به بیش از ۶ تا ۷ میلیون دلار در سال افزایش یابد.

اهمیت دی سی اس در صنایع نفت و گاز

مدیر توسعه بازار شرکت دانش بنیان صنعت الکترونیک امواج آبی درباره کاربردهای این محصول توضیح داد و گفت: دی سی اس یک سیستم کنترل پیشرفته است که برای کنترل فرآیندهای پیچیده در صنایع نفت، گاز، پتروشیمی، فولاد و هوافضا به کار می‌رود.

وی تاکید کرد که عملاً بدون این سیستم، اتوماسیون فرآیندهایی مثل پالایش و پتروشیمی امکان‌پذیر نخواهد بود و این محصول برای پاسخگویی به نیازمندی‌های تکنولوژیکی صنایع بسیار حیاتی است.

یک شرکت دانش‌بنیان به عنوان تنها تولیدکننده سیستم کنترل توزیع شده دی سی اس (Distributed Control System) به موفقیت‌های قابل توجهی در زمینه داخلی‌سازی و صادرات این محصول دست یافته است.

دی سی اس یکی از هوشمندترین سیستم‌هایی است که در کنترل برخی فرآیندها در نیروگاه‌ها، پتروشیمی‌ها و مدیریت آب کاربرد دارد.

جواد خداترس مدیر توسعه بازار این شرکت، در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار کرد: این سیستم از سال ۱۳۹۲ داخلی‌سازی شده است و بر اساس یکی از معتبرترین دی سی اس‌های جهانی طراحی شده، تاکنون در بیش از ۲۰ پالایشگاه و پتروشیمی در داخل کشور نصب و به مدت بیش از ۱۰ سال مورد استفاده قرار گرفته است. به طور مثال سیستم کنترل توزیع شده (DCS) در بزرگترین و مهم‌ترین پالایشگاه‌ها و پتروشیمی‌های ایران، از جمله مجتمع گاز پارس جنوبی، پتروشیمی امیرکبیر، پالایشگاه خانگیران، پالایشگاه ایلام و پالایشگاه نفت شازند با موفقیت به کار گرفته شده است.

مدیر توسعه بازار این شرکت دانش بنیان افزود: سیستم کنترل توزیع شده (DCS) امواج آبی، یک سیستم تماماً دیجیتال است که به کاربر یک معماری واحد با عملکردی کامل از چندین ورودی خروجی تا ده‌ها هزار ورودی خروجی ارائه می‌کند تا افراد، فرآیندها و تولید را به یکدیگر متصل کنند. این یکپارچگی هوشمند، زیرساخت مناسب جهت کاربردهای پیشرفته را فراهم کرده و نتیجه آن، راندمان بهتر و تغییرات نامطلوب کمتر در فرآیند است.

نقش حیاتی در بازارهای خارجی

خدا ترس همچنین به موفقیت‌های صادراتی این محصول اشاره کرد و گفت: محصول ما به طور عمده در صنایع نفت و گاز روسیه مورد استفاده قرار می‌گیرد و در حال حاضر تقریباً ۴۰ درصد از نیاز این کشور به این محصول را تامین می‌کنیم.

یک میلیون دلار ارزآوری و آینده روشن

وی با اشاره به ارزآوری این محصول، گفت: این سیستم سالانه حدود یک میلیون دلار ارزآوری برای کشور دارد ولی با توجه به اینکه در اخذ تاییدیه‌های لازم در روسیه هستیم، پیش‌بینی می‌کنیم که ارزآوری به بیش از ۶ تا ۷ میلیون دلار در سال افزایش یابد.

اهمیت دی سی اس در صنایع نفت و گاز

مدیر توسعه بازار شرکت دانش بنیان صنعت الکترونیک امواج آبی درباره کاربردهای این محصول توضیح داد و گفت: دی سی اس یک سیستم کنترل پیشرفته است که برای کنترل فرآیندهای پیچیده در صنایع نفت، گاز، پتروشیمی، فولاد و هوافضا به کار می‌رود.

وی تاکید کرد که عملاً بدون این سیستم، اتوماسیون فرآیندهایی مثل پالایش و پتروشیمی امکان‌پذیر نخواهد بود و این محصول برای پاسخگویی به نیازمندی‌های تکنولوژیکی صنایع بسیار حیاتی است.

طبق اطلاعات رسانه های چینی طی ماموریت چانگ ۷ شامل یک لندر، یک کاوشگر و یک جهنده متحرک در ۲۰۲۶ میلادی به فضا پرتاب می شوند. این جهنده نخستین نمونه کاوشگر ماه در نوع خود به حساب می آید و از مناطقی که نور آفتاب به آنها می تابد به دهانه هایی که در سایه قرار دارند می جهد تا با استفاده از یک تحلیلگر مولکولی آب را جستجو کند.

لندر این ماموریت از سیستم ناوبری تصویر نقطه عطف( landmark image navigation system) برای تضمین دقت درماموریت استفاده می کند و ابزار جهنده نیز فناوری نوین جذب شوک را برای فرود ایمن در مناطق شیب دار به کار می گیرد.

کشف یخ در دهانه های ماه که در سایه قرار دارند دستاوردی مهم در بررسی این سیاره به حساب می آید و نویدبخش وجود منابعی در محل است که می توان به شیوه های مختلف از جمله برای تامین ذخایر فضانوردان یا سوخت موشک و فضا پیما از آن استفاده کرد.

طبق گزارشی از نشریه اسپیس نیوز در ۲۰۲۴ میلادی، هدف ماموریت چانگ ۷ چین دهانه شکلتون است. کاوشگر این ماموریت براساس ماه نورد «یوتو» چین اما در ابعاد بزرگتر ساخته و طوری طراحی می شود تا بارهای مختلف را حمل کند. همچنین ماهواره Queqiao2 نیز از این ماموریت پشتیبانی می کند. ماهواره مذکور انتقال نمونه سنگ و خاک ماه در ماموریت چانگ ۶ در سال گذشته را تسهیل کرد.

طبق اطلاعات رسانه های چینی طی ماموریت چانگ ۷ شامل یک لندر، یک کاوشگر و یک جهنده متحرک در ۲۰۲۶ میلادی به فضا پرتاب می شوند. این جهنده نخستین نمونه کاوشگر ماه در نوع خود به حساب می آید و از مناطقی که نور آفتاب به آنها می تابد به دهانه هایی که در سایه قرار دارند می جهد تا با استفاده از یک تحلیلگر مولکولی آب را جستجو کند.

لندر این ماموریت از سیستم ناوبری تصویر نقطه عطف( landmark image navigation system) برای تضمین دقت درماموریت استفاده می کند و ابزار جهنده نیز فناوری نوین جذب شوک را برای فرود ایمن در مناطق شیب دار به کار می گیرد.

کشف یخ در دهانه های ماه که در سایه قرار دارند دستاوردی مهم در بررسی این سیاره به حساب می آید و نویدبخش وجود منابعی در محل است که می توان به شیوه های مختلف از جمله برای تامین ذخایر فضانوردان یا سوخت موشک و فضا پیما از آن استفاده کرد.

طبق گزارشی از نشریه اسپیس نیوز در ۲۰۲۴ میلادی، هدف ماموریت چانگ ۷ چین دهانه شکلتون است. کاوشگر این ماموریت براساس ماه نورد «یوتو» چین اما در ابعاد بزرگتر ساخته و طوری طراحی می شود تا بارهای مختلف را حمل کند. همچنین ماهواره Queqiao2 نیز از این ماموریت پشتیبانی می کند. ماهواره مذکور انتقال نمونه سنگ و خاک ماه در ماموریت چانگ ۶ در سال گذشته را تسهیل کرد.

با پیشرفت روزافزون فناوری هوش مصنوعی، استفاده از این تکنولوژی در تصمیم‌گیری‌های پیچیده و حیاتی بیش از هر زمان دیگری به کانون توجهات تبدیل شده است. از کاربردهای این فناوری در عرصه‌های مختلف می‌توان به حوزه‌های نظامی، اقتصادی، پزشکی، و اجتماعی اشاره کرد که در هر یک از این حوزه‌ها هوش مصنوعی توانسته است تأثیرات گسترده‌ای بر فرآیند تصمیم‌گیری و مدیریت به جا بگذارد.

این پیشرفت‌ها، همزمان با افزایش سرعت پردازش و توانایی تحلیل کلان‌داده‌ها توسط هوش مصنوعی، فرصت‌ها و چالش‌های زیادی را به همراه داشته است. یکی از بحث‌های داغ در این حوزه، تفاوت بین قضاوت‌ها و تصمیم‌گیری‌های انسان و هوش مصنوعی است؛ زیرا این دو رویکرد دارای ویژگی‌های اساسی و بنیادین متفاوتی هستند. در حالی که انسان‌ها در فرایند تصمیم‌گیری تحت تأثیر احساسات، تجربه و ملاحظات اخلاقی قرار می‌گیرند، هوش مصنوعی بر پایه داده‌ها و الگوریتم‌های از پیش تعریف‌شده عمل می‌کند.

مهر این نوشتار کوتاه به بررسی دقیق این تفاوت‌ها پرداخته و همچنین مزایا و مخاطرات استفاده از هوش مصنوعی در مقایسه با قضاوت‌های انسانی را مورد ارزیابی قرار می‌دهد.

تفاوت انسان و ماشین در الگوی قضاوت

قضاوت‌های انسانی و مبتنی بر هوش مصنوعی در اساس و روش‌های تصمیم‌گیری با یکدیگر تفاوت‌های قابل‌توجهی دارند. قضاوت انسانی معمولاً بر پایه تجربه، دانش و احساسات صورت می‌گیرد. انسان‌ها قادر به درک شرایط پیچیده از جنبه‌های مختلف هستند و در بسیاری از مواقع با در نظر گرفتن عوامل احساسی و فرهنگی، تصمیم‌گیری می‌کنند. کارشناسان معتقدند که اگرچه این رویکرد ممکن است موجب بروز خطاهای انسانی و قضاوت‌های نادرست شود، اما در عین حال امکان تحلیل مسائل از جنبه‌های غیرمادی و انسانی را نیز فراهم می‌کند.

در مقابل، هوش مصنوعی از داده‌ها و الگوریتم‌های ریاضی برای تحلیل اطلاعات و اتخاذ تصمیم استفاده می‌کند. در قضاوت‌های مبتنی بر هوش مصنوعی، هیچ‌گونه احساسات، تعصب یا فشارهای روانی دخالت ندارد و تمام تصمیم‌گیری‌ها بر اساس داده‌های ورودی و الگوهای مشخص صورت می‌گیرد. بنابراین، این امر می‌تواند به تصمیم‌گیری‌های سریع‌تر و دقیق‌تر منجر شود، اما در عین حال ممکن است این قضاوت‌ها به دلیل فقدان درک انسانی و عدم توجه به عوامل فرهنگی یا اخلاقی، خطراتی را به دنبال داشته باشند.

در ادامه به مرور کوتاه مزایا و معایب سپردن تصمیمات به ماشین‌ها در عصر توسعه هوش مصنوعی می‌پردازیم.

مزایای قضاوت هوش مصنوعی

سرعت در پردازش اطلاعات: یکی از اصلی‌ترین مزایای هوش مصنوعی در قضاوت، سرعت بسیار بالای آن در پردازش حجم عظیمی از داده‌ها است. هوش مصنوعی قادر است در مدت زمان کوتاهی اطلاعات گسترده‌ای را تحلیل کند و تصمیم‌گیری‌هایی بر پایه داده‌های عینی ارائه دهد. این قابلیت در موقعیت‌های بحرانی و نیاز به تصمیم‌گیری سریع، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

دقت و عدم تأثیرپذیری از احساسات: قضاوت هوش مصنوعی فاقد احساسات انسانی است؛ امری که می‌تواند در بسیاری از موارد منجر به کاهش خطاهای ناشی از تعصب یا تأثیرات روانی شود. به عنوان مثال، در شرایطی که انسان‌ها ممکن است تحت تأثیر ترس، خشم یا اضطراب تصمیمات نادرست بگیرند، هوش مصنوعی بر اساس داده‌ها و الگوریتم‌های منطقی تصمیم می‌گیرد.

توانایی یادگیری و بهبود: هوش مصنوعی همچنین با استفاده از الگوریتم‌های یادگیری ماشینی می‌تواند با تحلیل تصمیمات گذشته، توانایی‌های خود را به صورت مرتب بهبود دهد و در آینده تصمیمات بهتری بگیرد. این توانایی باعث می‌شود که هوش مصنوعی به مرور زمان در اتخاذ تصمیمات دقیق‌تر و کارآمدتر بهتر از انسان عمل کند.

مخاطرات قضاوت هوش مصنوعی

عدم درک احساسات و شرایط انسانی: یکی از بزرگ‌ترین مخاطرات استفاده از هوش مصنوعی در قضاوت، ناتوانی آن در درک احساسات و شرایط انسانی است. هوش مصنوعی نمی‌تواند احساسات، ارزش‌ها و مسائل فرهنگی یا اجتماعی را به طور کامل درک کند. این ویژگی می‌تواند در شرایط حساس منجر به اتخاذ تصمیماتی شود که از نظر انسانی نامناسب یا حتی خطرناک باشند.

خطر تشدید بحران‌ها: در برخی شرایط، هوش مصنوعی ممکن است تصمیمات تهاجمی‌تری نسبت به انسان اتخاذ کند. به عنوان مثال، در تصمیم‌گیری‌های نظامی، هوش مصنوعی ممکن است بدون توجه به عواقب انسانی یا سیاسی یک اقدام، تصمیماتی بگیرد که باعث تشدید بحران‌ها یا حتی بروز جنگ شود. این در حالی است که انسان‌ها با توجه به تجربه و در نظر گرفتن جنبه‌های اخلاقی و انسانی، ممکن است در این وضعیت تصمیماتی ملایم‌تر اتخاذ کنند.

ریسک خطاهای سیستمی: هرچند که بی‌تردید هوش مصنوعی از دقت بالایی برخوردار است، اما در اتخاذ تصمیمات حیاتی همچنان خطر بروز خطاهای سیستمی وجود دارد. اشتباهات در طراحی الگوریتم‌ها یا نقص در داده‌های ورودی می‌تواند به تصمیمات نادرست و پیامدهای جدی ناشی از آن منجر شود.

مسئله اعتماد و پاسخگویی: یکی دیگر از چالش‌های مهم در این زمینه، مسئله اعتماد به تصمیمات هوش مصنوعی و تعیین مسئولیت در صورت بروز خطا است. به عبارت دیگر، اگر هوش مصنوعی تصمیمی اشتباه بگیرد، چه کسی مسئول خواهد بود؟ آیا می‌توان به سیستم‌هایی که بدون دخالت انسان تصمیم می‌گیرند، اعتماد کامل داشت؟ بی‌شک پاسخ به این پرسش در شرایط کنونی منفی خواهد بود.

تفاوت رفتار انسان و هوش مصنوعی در شبیه‌سازی بحران نظامی بین آمریکا و چین

کارشناسان ابتکار سیاست و استراتژی جهانی مؤسسه مطالعاتی هوور (Hoover Institution)، طی پژوهشی، یک بازی جنگی (Wargame) برای شبیه‌سازی بحران احتمالی میان ایالات متحده و چین در تنگه تایوان طراحی کردند. این شبیه‌سازی با هدف مقایسه رفتار و تصمیم‌گیری انسان‌ها با هوش مصنوعی در موقعیت‌های بحرانی و پرتنش صورت گرفت. این مطالعه که با مشارکت ۲۱۴ کارشناس امنیت ملی و استفاده از مدل‌های زبان بزرگ انجام شد، توانست تفاوت‌های عمده‌ای بین تصمیم‌گیری‌های انسان و هوش مصنوعی را آشکار کند.

در این شبیه‌سازی، دو تیم مجزا از انسان‌ها و هوش مصنوعی وارد یک بحران فرضی بین آمریکا و چین در تنگه تایوان شدند. شرایط بحران شامل تحریکات نظامی چین و حضور نیروی دریایی آمریکا در منطقه بود. هر دو تیم موظف بودند به عنوان اعضای شورای امنیت ملی آمریکا تصمیماتی را اتخاذ کنند که در نهایت باید به رئیس‌جمهور ارائه می‌شد.

سناریوی این شبیه‌سازی شامل دو مرحله بود:

مرحله اول: در این مرحله، تیم‌ها باید درباره استفاده یا عدم استفاده از یک سیستم تسلیحاتی مبتنی بر هوش مصنوعی که به تازگی به خدمت گرفته شده بود، تصمیم‌گیری می‌کردند. این سیستم می‌توانست به صورت خودکار به اهداف شلیک کند و امکان کنترل دستی نیز برای آن فراهم شده بود.

مرحله دوم: پس از استفاده از این سیستم توسط رئیس‌جمهور و بروز یک خطا که منجر به تلفات انسانی در نیروهای دریایی چین می‌شد، تیم‌ها باید درباره پاسخ آمریکا به این اتفاق تصمیم‌گیری می‌کردند.

نتایج و تفاوت‌ها در تصمیمات

یکی از یافته‌های کلیدی این مطالعه، تمایل بیشتر هوش مصنوعی به اقدامات تهاجمی بود. در حالی که تیم‌های انسانی با در نظر گرفتن جنبه‌های سیاسی، اخلاقی و انسانی، معمولاً تصمیمات محتاطانه‌تری اتخاذ می‌کردند، هوش مصنوعی گرایش بیشتری به استفاده از تسلیحات و تشدید تنش داشتند. به طور خاص:

در مرحله اول: هوش مصنوعی تمایل بیشتری به استفاده از سیستم تسلیحاتی خودکار و آفند داشت، در حالی که انسان‌ها بیشتر به گزینه‌های دفاعی و شلیک تنها در صورت لزوم تمایل نشان دادند.

در مرحله دوم: هرچند هر دو تیم به دنبال جلوگیری از تشدید تنش بودند، اما تیم‌های شبیه‌سازی شده توسط هوش مصنوعی بیشتر به سمت افزایش تولید داخلی تسلیحات و آماده‌سازی برای اقدامات نظامی پیشگیرانه گرایش داشتند.

این مطالعه همچنین نشان داد که هوش مصنوعی نمی‌تواند تعاملات انسانی و پیچیدگی‌های اخلاقی را به درستی شبیه‌سازی کند. به عنوان مثال، در شبیه‌سازی تیم‌های انسانی، بحث‌ها و مذاکرات میان اعضا تأثیر مهمی در تصمیم‌گیری‌ها داشت، در حالی که هوش مصنوعی تمایل داشت نظرات موافق را به شکلی غیرواقعی و بدون اختلاف نظر بیان کند؛ امری که به تصمیماتی هماهنگ اما غیرارگانیک منجر می‌شد.

از همین روی، می‌توان گفت که مطالعه موردی شبیه‌سازی بحران بین آمریکا و چین نیز مؤید آن است که هرچند هوش مصنوعی در شرایط بحرانی می‌تواند به سرعت و با دقت تصمیمات عملیاتی بگیرد، اما در تحلیل مسائل پیچیده انسانی و اخلاقی دچار ضعف شدید است. همچنین، تمایل بیشتر هوش مصنوعی به تصمیمات تهاجمی می‌تواند در شرایط واقعی منجر به تشدید تنش‌ها و حتی گسترش درگیری‌های نظامی شود. متخصصان در جریان این پژوهش نتیجه گرفتند که نتایج به دست آمده، بر اهمیت نظارت و کنترل انسانی بر تصمیمات هوش مصنوعی در موقعیت‌های حساس تأکید دارد.

سخن پایانی

در نهایت، می‌توان چنین استنباط کرد که قضاوت‌های هوش مصنوعی و انسان هر یک نقاط قوت و ضعف خاص خود را دارند و باید با دقت و هوشمندی از هر دو در موقعیت‌های مناسب استفاده کرد. همانطور که ذکر شد، هوش مصنوعی قادر است با سرعت بالا و بدون تأثیر از عوامل احساسی یا روانی، داده‌های عظیم را تحلیل کرده و به تصمیم‌گیری‌های دقیق برسد. این قابلیت به ویژه در موقعیت‌های نیازمند پردازش سریع و کارآمد اطلاعات، بسیار ارزشمند است. از سوی دیگر، انسان‌ها توانایی منحصربه‌فردی در درک شرایط پیچیده، توجه به مسائل اخلاقی و اجتماعی و در نظر گرفتن ارزش‌ها و احساسات انسانی دارند. این ویژگی‌ها می‌تواند در تصمیم‌گیری‌هایی که نیازمند ظرافت‌های انسانی و درک عوامل فرهنگی و اجتماعی هستند، نقش مؤثری ایفا کند.

از همین روی، استفاده از هوش مصنوعی به تنهایی در تصمیم‌گیری‌های حیاتی و بحرانی می‌تواند خطرناک باشد، زیرا این فناوری هنوز نمی‌تواند و شاید هرگز نیز نتواند همه جنبه‌های انسانی و احساسی را به درستی درک و پردازش کند.

در مقابل، کارشناسان معتقدند که ترکیب توانایی‌های تحلیلی و سرعت پردازش هوش مصنوعی با تجربه و درک انسانی می‌تواند بهترین نتایج را به همراه داشته باشد. برای این منظور، باید از هوش مصنوعی به عنوان ابزاری مکمل در کنار انسان‌ها استفاده کرد نه به عنوان جایگزینی کامل. همچنین، باید به محدودیت‌های هوش مصنوعی آگاه بود و از تصمیم‌گیری‌های خودکار در موقعیت‌هایی که مسائل اخلاقی و انسانی در اولویت هستند، جلوگیری کرد. به این ترتیب، می‌توان با بهره‌گیری از هر دو منبع، فرآیندهای تصمیم‌گیری را بهینه‌سازی کرده و ریسک‌های احتمالی را در شرایط بحرانی و حساس به حداقل رساند.

با پیشرفت روزافزون فناوری هوش مصنوعی، استفاده از این تکنولوژی در تصمیم‌گیری‌های پیچیده و حیاتی بیش از هر زمان دیگری به کانون توجهات تبدیل شده است. از کاربردهای این فناوری در عرصه‌های مختلف می‌توان به حوزه‌های نظامی، اقتصادی، پزشکی، و اجتماعی اشاره کرد که در هر یک از این حوزه‌ها هوش مصنوعی توانسته است تأثیرات گسترده‌ای بر فرآیند تصمیم‌گیری و مدیریت به جا بگذارد.
این پیشرفت‌ها، همزمان با افزایش سرعت پردازش و توانایی تحلیل کلان‌داده‌ها توسط هوش مصنوعی، فرصت‌ها و چالش‌های زیادی را به همراه داشته است. یکی از بحث‌های داغ در این حوزه، تفاوت بین قضاوت‌ها و تصمیم‌گیری‌های انسان و هوش مصنوعی است؛ زیرا این دو رویکرد دارای ویژگی‌های اساسی و بنیادین متفاوتی هستند. در حالی که انسان‌ها در فرایند تصمیم‌گیری تحت تأثیر احساسات، تجربه و ملاحظات اخلاقی قرار می‌گیرند، هوش مصنوعی بر پایه داده‌ها و الگوریتم‌های از پیش تعریف‌شده عمل می‌کند.
مهر این نوشتار کوتاه به بررسی دقیق این تفاوت‌ها پرداخته و همچنین مزایا و مخاطرات استفاده از هوش مصنوعی در مقایسه با قضاوت‌های انسانی را مورد ارزیابی قرار می‌دهد.
تفاوت انسان و ماشین در الگوی قضاوت
قضاوت‌های انسانی و مبتنی بر هوش مصنوعی در اساس و روش‌های تصمیم‌گیری با یکدیگر تفاوت‌های قابل‌توجهی دارند. قضاوت انسانی معمولاً بر پایه تجربه، دانش و احساسات صورت می‌گیرد. انسان‌ها قادر به درک شرایط پیچیده از جنبه‌های مختلف هستند و در بسیاری از مواقع با در نظر گرفتن عوامل احساسی و فرهنگی، تصمیم‌گیری می‌کنند. کارشناسان معتقدند که اگرچه این رویکرد ممکن است موجب بروز خطاهای انسانی و قضاوت‌های نادرست شود، اما در عین حال امکان تحلیل مسائل از جنبه‌های غیرمادی و انسانی را نیز فراهم می‌کند.
در مقابل، هوش مصنوعی از داده‌ها و الگوریتم‌های ریاضی برای تحلیل اطلاعات و اتخاذ تصمیم استفاده می‌کند. در قضاوت‌های مبتنی بر هوش مصنوعی، هیچ‌گونه احساسات، تعصب یا فشارهای روانی دخالت ندارد و تمام تصمیم‌گیری‌ها بر اساس داده‌های ورودی و الگوهای مشخص صورت می‌گیرد. بنابراین، این امر می‌تواند به تصمیم‌گیری‌های سریع‌تر و دقیق‌تر منجر شود، اما در عین حال ممکن است این قضاوت‌ها به دلیل فقدان درک انسانی و عدم توجه به عوامل فرهنگی یا اخلاقی، خطراتی را به دنبال داشته باشند.
در ادامه به مرور کوتاه مزایا و معایب سپردن تصمیمات به ماشین‌ها در عصر توسعه هوش مصنوعی می‌پردازیم.
مزایای قضاوت هوش مصنوعی
سرعت در پردازش اطلاعات: یکی از اصلی‌ترین مزایای هوش مصنوعی در قضاوت، سرعت بسیار بالای آن در پردازش حجم عظیمی از داده‌ها است. هوش مصنوعی قادر است در مدت زمان کوتاهی اطلاعات گسترده‌ای را تحلیل کند و تصمیم‌گیری‌هایی بر پایه داده‌های عینی ارائه دهد. این قابلیت در موقعیت‌های بحرانی و نیاز به تصمیم‌گیری سریع، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
دقت و عدم تأثیرپذیری از احساسات: قضاوت هوش مصنوعی فاقد احساسات انسانی است؛ امری که می‌تواند در بسیاری از موارد منجر به کاهش خطاهای ناشی از تعصب یا تأثیرات روانی شود. به عنوان مثال، در شرایطی که انسان‌ها ممکن است تحت تأثیر ترس، خشم یا اضطراب تصمیمات نادرست بگیرند، هوش مصنوعی بر اساس داده‌ها و الگوریتم‌های منطقی تصمیم می‌گیرد.
توانایی یادگیری و بهبود: هوش مصنوعی همچنین با استفاده از الگوریتم‌های یادگیری ماشینی می‌تواند با تحلیل تصمیمات گذشته، توانایی‌های خود را به صورت مرتب بهبود دهد و در آینده تصمیمات بهتری بگیرد. این توانایی باعث می‌شود که هوش مصنوعی به مرور زمان در اتخاذ تصمیمات دقیق‌تر و کارآمدتر بهتر از انسان عمل کند.
مخاطرات قضاوت هوش مصنوعی
عدم درک احساسات و شرایط انسانی: یکی از بزرگ‌ترین مخاطرات استفاده از هوش مصنوعی در قضاوت، ناتوانی آن در درک احساسات و شرایط انسانی است. هوش مصنوعی نمی‌تواند احساسات، ارزش‌ها و مسائل فرهنگی یا اجتماعی را به طور کامل درک کند. این ویژگی می‌تواند در شرایط حساس منجر به اتخاذ تصمیماتی شود که از نظر انسانی نامناسب یا حتی خطرناک باشند.
خطر تشدید بحران‌ها: در برخی شرایط، هوش مصنوعی ممکن است تصمیمات تهاجمی‌تری نسبت به انسان اتخاذ کند. به عنوان مثال، در تصمیم‌گیری‌های نظامی، هوش مصنوعی ممکن است بدون توجه به عواقب انسانی یا سیاسی یک اقدام، تصمیماتی بگیرد که باعث تشدید بحران‌ها یا حتی بروز جنگ شود. این در حالی است که انسان‌ها با توجه به تجربه و در نظر گرفتن جنبه‌های اخلاقی و انسانی، ممکن است در این وضعیت تصمیماتی ملایم‌تر اتخاذ کنند.
ریسک خطاهای سیستمی: هرچند که بی‌تردید هوش مصنوعی از دقت بالایی برخوردار است، اما در اتخاذ تصمیمات حیاتی همچنان خطر بروز خطاهای سیستمی وجود دارد. اشتباهات در طراحی الگوریتم‌ها یا نقص در داده‌های ورودی می‌تواند به تصمیمات نادرست و پیامدهای جدی ناشی از آن منجر شود.
مسئله اعتماد و پاسخگویی: یکی دیگر از چالش‌های مهم در این زمینه، مسئله اعتماد به تصمیمات هوش مصنوعی و تعیین مسئولیت در صورت بروز خطا است. به عبارت دیگر، اگر هوش مصنوعی تصمیمی اشتباه بگیرد، چه کسی مسئول خواهد بود؟ آیا می‌توان به سیستم‌هایی که بدون دخالت انسان تصمیم می‌گیرند، اعتماد کامل داشت؟ بی‌شک پاسخ به این پرسش در شرایط کنونی منفی خواهد بود.
تفاوت رفتار انسان و هوش مصنوعی در شبیه‌سازی بحران نظامی بین آمریکا و چین
کارشناسان ابتکار سیاست و استراتژی جهانی مؤسسه مطالعاتی هوور (Hoover Institution)، طی پژوهشی، یک بازی جنگی (Wargame) برای شبیه‌سازی بحران احتمالی میان ایالات متحده و چین در تنگه تایوان طراحی کردند. این شبیه‌سازی با هدف مقایسه رفتار و تصمیم‌گیری انسان‌ها با هوش مصنوعی در موقعیت‌های بحرانی و پرتنش صورت گرفت. این مطالعه که با مشارکت ۲۱۴ کارشناس امنیت ملی و استفاده از مدل‌های زبان بزرگ انجام شد، توانست تفاوت‌های عمده‌ای بین تصمیم‌گیری‌های انسان و هوش مصنوعی را آشکار کند.
در این شبیه‌سازی، دو تیم مجزا از انسان‌ها و هوش مصنوعی وارد یک بحران فرضی بین آمریکا و چین در تنگه تایوان شدند. شرایط بحران شامل تحریکات نظامی چین و حضور نیروی دریایی آمریکا در منطقه بود. هر دو تیم موظف بودند به عنوان اعضای شورای امنیت ملی آمریکا تصمیماتی را اتخاذ کنند که در نهایت باید به رئیس‌جمهور ارائه می‌شد.
سناریوی این شبیه‌سازی شامل دو مرحله بود:
مرحله اول: در این مرحله، تیم‌ها باید درباره استفاده یا عدم استفاده از یک سیستم تسلیحاتی مبتنی بر هوش مصنوعی که به تازگی به خدمت گرفته شده بود، تصمیم‌گیری می‌کردند. این سیستم می‌توانست به صورت خودکار به اهداف شلیک کند و امکان کنترل دستی نیز برای آن فراهم شده بود.
مرحله دوم: پس از استفاده از این سیستم توسط رئیس‌جمهور و بروز یک خطا که منجر به تلفات انسانی در نیروهای دریایی چین می‌شد، تیم‌ها باید درباره پاسخ آمریکا به این اتفاق تصمیم‌گیری می‌کردند.
نتایج و تفاوت‌ها در تصمیمات
یکی از یافته‌های کلیدی این مطالعه، تمایل بیشتر هوش مصنوعی به اقدامات تهاجمی بود. در حالی که تیم‌های انسانی با در نظر گرفتن جنبه‌های سیاسی، اخلاقی و انسانی، معمولاً تصمیمات محتاطانه‌تری اتخاذ می‌کردند، هوش مصنوعی گرایش بیشتری به استفاده از تسلیحات و تشدید تنش داشتند. به طور خاص:
در مرحله اول: هوش مصنوعی تمایل بیشتری به استفاده از سیستم تسلیحاتی خودکار و آفند داشت، در حالی که انسان‌ها بیشتر به گزینه‌های دفاعی و شلیک تنها در صورت لزوم تمایل نشان دادند.
در مرحله دوم: هرچند هر دو تیم به دنبال جلوگیری از تشدید تنش بودند، اما تیم‌های شبیه‌سازی شده توسط هوش مصنوعی بیشتر به سمت افزایش تولید داخلی تسلیحات و آماده‌سازی برای اقدامات نظامی پیشگیرانه گرایش داشتند.
این مطالعه همچنین نشان داد که هوش مصنوعی نمی‌تواند تعاملات انسانی و پیچیدگی‌های اخلاقی را به درستی شبیه‌سازی کند. به عنوان مثال، در شبیه‌سازی تیم‌های انسانی، بحث‌ها و مذاکرات میان اعضا تأثیر مهمی در تصمیم‌گیری‌ها داشت، در حالی که هوش مصنوعی تمایل داشت نظرات موافق را به شکلی غیرواقعی و بدون اختلاف نظر بیان کند؛ امری که به تصمیماتی هماهنگ اما غیرارگانیک منجر می‌شد.
از همین روی، می‌توان گفت که مطالعه موردی شبیه‌سازی بحران بین آمریکا و چین نیز مؤید آن است که هرچند هوش مصنوعی در شرایط بحرانی می‌تواند به سرعت و با دقت تصمیمات عملیاتی بگیرد، اما در تحلیل مسائل پیچیده انسانی و اخلاقی دچار ضعف شدید است. همچنین، تمایل بیشتر هوش مصنوعی به تصمیمات تهاجمی می‌تواند در شرایط واقعی منجر به تشدید تنش‌ها و حتی گسترش درگیری‌های نظامی شود. متخصصان در جریان این پژوهش نتیجه گرفتند که نتایج به دست آمده، بر اهمیت نظارت و کنترل انسانی بر تصمیمات هوش مصنوعی در موقعیت‌های حساس تأکید دارد.
سخن پایانی
در نهایت، می‌توان چنین استنباط کرد که قضاوت‌های هوش مصنوعی و انسان هر یک نقاط قوت و ضعف خاص خود را دارند و باید با دقت و هوشمندی از هر دو در موقعیت‌های مناسب استفاده کرد. همانطور که ذکر شد، هوش مصنوعی قادر است با سرعت بالا و بدون تأثیر از عوامل احساسی یا روانی، داده‌های عظیم را تحلیل کرده و به تصمیم‌گیری‌های دقیق برسد. این قابلیت به ویژه در موقعیت‌های نیازمند پردازش سریع و کارآمد اطلاعات، بسیار ارزشمند است. از سوی دیگر، انسان‌ها توانایی منحصربه‌فردی در درک شرایط پیچیده، توجه به مسائل اخلاقی و اجتماعی و در نظر گرفتن ارزش‌ها و احساسات انسانی دارند. این ویژگی‌ها می‌تواند در تصمیم‌گیری‌هایی که نیازمند ظرافت‌های انسانی و درک عوامل فرهنگی و اجتماعی هستند، نقش مؤثری ایفا کند.
از همین روی، استفاده از هوش مصنوعی به تنهایی در تصمیم‌گیری‌های حیاتی و بحرانی می‌تواند خطرناک باشد، زیرا این فناوری هنوز نمی‌تواند و شاید هرگز نیز نتواند همه جنبه‌های انسانی و احساسی را به درستی درک و پردازش کند.
در مقابل، کارشناسان معتقدند که ترکیب توانایی‌های تحلیلی و سرعت پردازش هوش مصنوعی با تجربه و درک انسانی می‌تواند بهترین نتایج را به همراه داشته باشد. برای این منظور، باید از هوش مصنوعی به عنوان ابزاری مکمل در کنار انسان‌ها استفاده کرد نه به عنوان جایگزینی کامل. همچنین، باید به محدودیت‌های هوش مصنوعی آگاه بود و از تصمیم‌گیری‌های خودکار در موقعیت‌هایی که مسائل اخلاقی و انسانی در اولویت هستند، جلوگیری کرد. به این ترتیب، می‌توان با بهره‌گیری از هر دو منبع، فرآیندهای تصمیم‌گیری را بهینه‌سازی کرده و ریسک‌های احتمالی را در شرایط بحرانی و حساس به حداقل رساند.

سید مهدی طبیب زاده، ظهر چهارشنبه در آئین افتتاحیه نوزدهمین کنفرانس ملی سیستم‌های هوشمند ایران که با همکاری اتاق کرمان در سیرجان برگزار شد، گفت: سیرجان در حال حاضر مرکز تحول عظیم فیزیکی در بخش صنعت و معدن استان کرمان است، اما اگر این تلاش‌ها و استفاده از منابع خدادادی منجر به خلق تکنولوژی و ثروت نشود، آیا چیزی جز اتلاف منابع و تخریب محیط زیست است؟

وی با اشاره به اهمیت توسعه تکنولوژی و خلق ثروت از محل تکنولوژی‌ها، افزود: از شرکت گل گهر درخواست داریم مرکزی را برای توسعه تکنولوژی ایجاد کند تا ارزش واقعی ثروت به دست آید.

رئیس اتاق کرمان با اشاره به خروج سالیانه ۲۵۰ تا ۳۰۰ میلیارد تومان درآمد از منطقه سیرجان و رفسنجان افزود: چه میزان از این هزینه‌ها صرف توسعه تکنولوژی و تحقیقات پژوهشی می‌شود؟

وی افزود: تلاش‌ها و سرمایه گذاری بسیاری در حال انجام است، اما در صورت عدم تکمیل زنجیره ارزش فولاد و مس، خلق نشدن و انتقال نیافتن تکنولوژی، آیا اکتفا به ارزش افزوده حاصل از فروش شمش فولاد در بخش سنگ آهن و کاتد مس در بخش مس، راهگشا خواهد بود؟

طبیب زاده، تصریح کرد: ما این ثروت عظیم را از دل کوه‌ها درآورده، ثروت بین نسلی را مصرف کرده و تشدید ناترازی برق، آب و گاز را ایجاد می‌کنیم، اما در نهایت ۱۰ هزار دلار می‌فروشیم و همان مس را در قطعات بسیار گران می خریم.

وی اظهار کرد: اتاق کرمان می‌تواند این فرصت را فراهم کند تا این توانمندی‌ها، ظرفیت‌ها و دانش تبدیل به ثروت شود زیرا پیش بینی می‌شود در آینده‌ای نزدیک منابع آهن در سیرجان به پایان برسد.

سید مهدی طبیب زاده، ظهر چهارشنبه در آئین افتتاحیه نوزدهمین کنفرانس ملی سیستم‌های هوشمند ایران که با همکاری اتاق کرمان در سیرجان برگزار شد، گفت: سیرجان در حال حاضر مرکز تحول عظیم فیزیکی در بخش صنعت و معدن استان کرمان است، اما اگر این تلاش‌ها و استفاده از منابع خدادادی منجر به خلق تکنولوژی و ثروت نشود، آیا چیزی جز اتلاف منابع و تخریب محیط زیست است؟

وی با اشاره به اهمیت توسعه تکنولوژی و خلق ثروت از محل تکنولوژی‌ها، افزود: از شرکت گل گهر درخواست داریم مرکزی را برای توسعه تکنولوژی ایجاد کند تا ارزش واقعی ثروت به دست آید.

رئیس اتاق کرمان با اشاره به خروج سالیانه ۲۵۰ تا ۳۰۰ میلیارد تومان درآمد از منطقه سیرجان و رفسنجان افزود: چه میزان از این هزینه‌ها صرف توسعه تکنولوژی و تحقیقات پژوهشی می‌شود؟

وی افزود: تلاش‌ها و سرمایه گذاری بسیاری در حال انجام است، اما در صورت عدم تکمیل زنجیره ارزش فولاد و مس، خلق نشدن و انتقال نیافتن تکنولوژی، آیا اکتفا به ارزش افزوده حاصل از فروش شمش فولاد در بخش سنگ آهن و کاتد مس در بخش مس، راهگشا خواهد بود؟

طبیب زاده، تصریح کرد: ما این ثروت عظیم را از دل کوه‌ها درآورده، ثروت بین نسلی را مصرف کرده و تشدید ناترازی برق، آب و گاز را ایجاد می‌کنیم، اما در نهایت ۱۰ هزار دلار می‌فروشیم و همان مس را در قطعات بسیار گران می خریم.

وی اظهار کرد: اتاق کرمان می‌تواند این فرصت را فراهم کند تا این توانمندی‌ها، ظرفیت‌ها و دانش تبدیل به ثروت شود زیرا پیش بینی می‌شود در آینده‌ای نزدیک منابع آهن در سیرجان به پایان برسد.